Vraag het aan Maaike oktober

Probleem van de maand 

Ik wil het contact met mijn ouders verbreken 

,,De afgelopen jaren heb ik veel ellende met mijn ouders meegemaakt. Ze beleefden het ene faillissement na het andere en hun psychische nood was soms hoog. Mijn man en ik hebben hen altijd geholpen, maar omdat mijn ouders nooit kritisch naar hun eigen handelen kijken, blijven de problemen zich opstapelen. Ze willen op ‘stand’ leven, maar hebben feitelijk geen cent te makken. Ze zwelgen in zelfmedelijden. Zo nemen ze het mij kwalijk dat ik bij ruzie niet wil bemiddelen tussen hen en mijn zus, die ook te lijden heeft onder hun gedrag. Mijn moeder zei laatste: ,,Wij hebben altijd voor jullie gezorgd, het wordt tijd dat jullie voor ons zorgen!” Mijn ouders zijn overigens jong en fit genoeg om voor zichzelf te zorgen. Dat doen ze alleen niet! Ik ben onlangs tegen ze ontploft. Ik overweeg nu een brief te sturen waarin ik aangeef dat ik het contact wil verbreken. Mijn man steunt mij, maar een vriendin adviseert me er een nachtje over te slapen. Nu twijfel ik. Moet ik de brief wel of niet sturen?” 

T.H te S. 

,,Een nachtje erover slapen is inderdaad een goed idee, vanwaar de haast om alles acuut te verbreken? Ik begrijp je woede en frustratie heel goed. Als je zo vaak over je grens bent gegaan, dan staat het elastiek op een gegeven moment gewoon te strak. Het zijn je ouders, voor wie je inderdaad mag zorgen, maar ze zijn niet ziek of hulpbehoevend! Het zijn twee volwassen mensen die al jaren duidelijk niet de verantwoordelijkheid nemen voor hun acties. Zij hebben professionele hulp nodig. Dat hoef jij niet voor ze te doen. Het is sowieso gezond om het allemaal van je af te schrijven, dat moet opluchten. Soms moet er iets heftigs gebeuren om het een halt toe te roepen. Je kunt ook kijken of geen contact hebben, zonder het met een brief officieel te verbreken, al helpt. Het blijft een moeilijke keuze. Sterkte!”  

Mijn man dreigt in de opvoeding 

,,Nu de kinderen ouder worden, heb ik het gevoel dat mijn man Teun de grip op de opvoeding verliest. Onze zonen luisteren niet meteen en hebben steeds vaker een weerwoord. Dat vind ik logisch want het zijn beiden pubers. Maar mijn man heeft er moeite mee. Hij begint steeds vaker te dreigen. Zo wil hij het gamen om de haverklap verbieden, en als hij bijvoorbeeld hoort dat de jongste, Max, een keer wiet heeft gerookt, mag hij twee weken niet uit of moet zijn Ipad inleveren. Ik ben het daar helemaal niet mee eens omdat er nu een soort machtsstrijd in huis heerst, die ik nooit eerder gevoeld heb.”  

V te A.

,,Dingen verbieden is een snelle en gemakkelijke oplossing, maar het zal weinig intrinsieks bij de jongens teweeg brengen. In de pubertijd worden grenzen opgezocht, de vader was altijd het voorbeeld, wellicht keken ze tegen hem op? Zo kan Teun misschien last hebben van het feit dat hij niet meer de ‘koning’ in huis is. De jongens zullen zich ook eerder tegen hem dan tegen jou afzetten, dat is genetisch bepaald. Waar je echt met Teun over moet praten, is dat jullie meer duiding moeten geven. Een rechte lijn trekken in de opvoeding helpt uiteindelijk iedereen in het gezin voorwaarts. We gaan dreigen in de opvoeding zodra we het gevoel hebben dat we alle middelen geprobeerd hebben, dus als we ons machteloos voelen. Vraag Teun daar eens naar. Jouw buikgevoel is goed, je voelt de machtsstrijd. Probeer er goed met elkaar over te praten zonder hem aan te vallen.” 

Mijn vriend wil mijn kledingstijl veranderen 

,,Ik heb een lieve vriend, maar eigenlijk ben ik, qua uiterlijk, niet zijn type. Hij houdt van sexy biker-chicks. Van tatoeages, lang haar en korte hotpants. Ik ben eerder van de witte bloesjes, spijkerbroeken en instappers. Nu we meer dan een jaar met elkaar gaan, probeert hij steeds vaker me over te halen andere kleding te dragen. Laatst vroeg hij zelfs of ik een tatoeage wilde voor mijn verjaardag! Mooi niet. Ik heb geen zin in ruzie, maar hoe stop ik dit?’’ 

R.V uit O 

,,Ruzie hoef je niet te maken. Het is een kwestie van je grens aangeven. Waar ligt de grens voor jou? Pas je je aan, en zo ja tot hoe ver? Hij is op je gevallen, verliefd geworden zonder dat je tatoeages had en hotpants droeg. Herinner hem daar maar aan. Een tatoeage is blijvend, dus daar zou ik zeker heel goed over nadenken. Blijf bij jezelf. Daar ben je volgens mij al goed mee bezig. En onthoud: je bent een uniek persoon, geen interessant project.” 

 Dat vind ik leuk 

,,Ik heb een buurmeisje van dik twintig. Zij komt van oorsprong uit Noord-Holland, maar dat hoor je helemaal niet wanneer ze praat. Gisteren stond ze volledig overstuur bij me op de stoep. Haar vriendje had het uitgemaakt en die breuk kwam voor haar als een donderslag bij heldere hemel. Ik probeerde mijn buurmeisje te bedaren, maar snapte geen snars van wat ze zei. Ze was niet alleen hysterisch, ze sprak ook ineens in een zwaar dialect. Ze had het over tois, aige en nog meer woorden die ik niet direct kon plaatsen. Na een slok water kwam ze tot bedaren. Verbaasd vroeg ze: Waarom lach je? Ik zei: Sorry, maar je praat ineens zo plat! Waarop zij antwoordde: Wat errug. Het komp altijd terog, dat Zaanse.”