Sylvie Meis denkt nog dagelijks aan borstkanker

Sylvie Meis kreeg in 2009 borstkanker. Hoewel ze met succes geopereerd werd, ging ze een moeilijke periode door. Zelfs nu, bijna 14 jaar later, denkt ze er nog elke dag aan. ,,Je ervaart iets waarvan je weet dat het anders had kunnen lopen.”

Sylvie was net 31 jaar oud toen ze de diagnose borstkanker kreeg. Al eerder vertelde ze hoe pijnlijk het was toen haar haar, wimpers en wenkbrauwen uitvielen door de chemotherapie. Toch besloot ze niet bij de pakken neer te gaan zitten: ze droeg een pruik en presenteerde nog steeds ‘Das Supertalent’.

‘Dankbaar dat ik het mocht overleven’

Hoewel Sylvie altijd heel voorzichtig is met informatie als het op haar privéleven aankomt, heeft ze een openhartig interview gegeven aan Bunte. ,,Ik ben heel dankbaar dat ik het heb mogen overleven”, vertelt ze.

Er gaat geen dag voorbij dat ze niet aan de kanker denkt. Toch probeert ze uit alles het positieve te halen. ,,Bewust leven is erg aanwezig na kanker. Voor mij betekende dit dat ik duidelijk mijn doelen stelde, intens gelukkig was met de kleine momenten. Met mijn gezin, met mijn zoon. Om te genieten van wat dat leven is, om tijd met elkaar te hebben. Je ervaart iets waarvan je weet dat het anders had kunnen aflopen.”

‘Damián kreeg alles mee’

Toen Meis ziek werd, was haar 16-jarige zoon Damián pas drie jaar oud. Toch heeft hij veel van haar ziekte meegekregen. ,,Hij was klein, maar terwijl mijn make-up werd gedaan en de pruiken werden voorbereid, zag hij natuurlijk alles”, legt ze uit. ,,Ik wilde weten of hij het zich nu, op 16-jarige leeftijd, nog kan herinneren. Hij zei: ‘Ja, dat herinner ik me precies.”’

Zenuwachtig

Sylvie weet tot op de dag van vandaag nog precies hoe ze zich voelde toen ze hoorde dat ze kankervrij was. ,,Ik voelde me opgelucht, maar ik moet zeggen dat ik een beetje zenuwachtig was na mijn chemo. Hoe ga ik nu om met mijn eigen lichaam? Na chemo moet je gewoon weer vertrouwen hebben dat je eigen lichaam gezond zal zijn en hopen dat de chemo alle slechte cellen vernietigd heeft. En dan moet je weer gaan leven.”

Toch voelde ze zich niet helemaal ‘veilig’. ,,Dat is wat velen onderschatten: het is nog niet voorbij met de laatste chemo”, aldus Sylvie.