Showbizz-expert Anette de Vries: ‘Met pensioen? Handen af van Lee Towers!’

Lee Towers, ooit een muzikale grootheid, wordt nu belachelijk gemaakt na zijn laatste optreden bij Renze op Zondag. Maar verdient hij deze spot na zo’n illustere loopbaan?

Het begon allemaal toen Lee Towers (77) ‘You’ll Never Walk Alone’ ten gehore bracht bij Renze op Zondag, ter ere van de 60e verjaardag van deze klassieker. Velen herinneren zich nog de tranen van ontroering tijdens zijn uitvoering van het nummer tijdens de Feyenoord-huldiging afgelopen voorjaar. Maar deze keer zorgde zijn optreden vooral voor lachbuien, zelfs bij de tafelgasten.

Bejaardentehuis
Op X werd Lee meedogenloos afgekraakt. Sommigen maakten vileine grappen, suggererend dat hij misschien beter in een bejaardentehuis zou kunnen zingen, waar de bewoners toch al doof zijn. Er werd cynisch opgemerkt: “Is er niemand in zijn omgeving die kan ingrijpen?”

Wanprestatie
Johan Derksen, de onverschrokken criticus, kon het evenmin verdragen. Hij beschreef Lee’s zangkunsten als ‘hartstikke vals’ en onherkenbaar, waarbij het arme publiek zelf de ontbrekende noten moest aanvullen. Johan was onmiddellijk stellig in zijn oordeel. “Hij moet het niet meer doen, want het is een wanprestatie en de mensen lachen hem erom uit. Het kan niet meer.”

Ahoy
Maar is het echt de hoogste tijd voor Lee om met pensioen te gaan? Laten we niet vergeten dat Lee Towers, de man met 51 Ahoy-galaconcerten, een legendarische carrière heeft opgebouwd. Hij was een pionier in de jaren tachtig en negentig en stond bekend om zijn spectaculaire shows met gigantische decors, een traditie die tegenwoordig nog steeds wordt voortgezet door artiesten zoals André Rieu en de Toppers.

Koning
Zelfs de Oranjes begrijpen zijn betekenis. Op Koningsdag kwamen Koning Willem-Alexander, koningin Máxima en de rest van de familie hem persoonlijk de hand schudden of een knuffel geven na zijn mega-optreden. Lee was ontroerd: “Mijn haren stonden recht overeind. Ik krijg er nog steeds kippenvel van als ik eraan terugdenk.”

Vergane glorie
Dus voordat we Lee met pensioen sturen, laten we hem de erkenning geven die hij verdient voor zijn bijdrage aan de Nederlandse muziek. Het is belachelijk om hem af te schilderen als vergane glorie. Hoewel Lee al geruime tijd een stapje heeft teruggeschakeld, betreedt hij nog steeds het podium omdat hij een onverwoestbare passie voor zingen koestert, en zijn fans erom blijven vragen. Dat verdient een ovatie, geen spot.