Ria Valk open over huidkanker: ‘Ik dacht meteen het ergste’
Ria Valk kreeg twee weken geleden te maken met de schrik van haar leven. Elf jaar geleden werd ze voor het eerst behandeld, maar nu ze opnieuw de diagnose huidkanker kreeg, durfde haar arts de ingreep niet aan. ,,Ik raakte zo in paniek.”
Ria staat bekend om haar vrolijke zomerhits en carnavalsnummers die iedereen meezingt, maar op dit moment is ze even uitgeschakeld. Omdat de huid onder haar ogen plotseling enorm jeukte, bezocht ze een aantal weken geleden haar arts.
‘De arts kon het niet behandelen’
,,Ik vertrouwde het niet”, legt Ria uit in weekblad Story. Ria bezoekt elk half jaar haar arts, maar dit kwam tussendoor. ,,De laatste keer was alles goed, maar ik besloot het zekere voor het onzekere te nemen.”
De arts zag meteen dat het er niet goed uitzag. ,,Hij zag direct dat de huidkanker terug was, maar kon het niet behandelen. Er waren namelijk vertakkingen bijgekomen. Dan denk je wel aan het ergste. Zouden er uitzaaiingen zijn?”
Ria hoorde tijdens de operatie alles
Ria werd doorverwezen naar een andere kliniek in Amsterdam, die een plekje van haar huid weghaalde. ,,Dit wordt direct onder een microscoop gecontroleerd. Wanneer er dan niets meer gevonden wordt, is de operatie klaar”, legt Ria uit.
Omdat de ingreep onder plaatselijke verdoving plaatsvond, hoorde Ria alles wat de arts zei. ,,En dat klonk niet altijd geruststellend. Ik hoorde hem zuchten en zich afvragen wat hij hiermee aan moest. Want na elke controle bleken er toch nog huidkankercellen te zitten.”
‘Ik raakte zo in paniek’
De ingreep duurde uren maar uiteindelijk vertelde de arts dat hij alle plekjes had verwijderd. De arts vertelde dat hij vanaf haar neusvleugel richting haar oog had gewerkt, maar Ria had geen idee hoe de wond in haar gezicht eruit zag.
Toen ze in de spiegel keek, schrok ze hoe haar gezicht eruit zag. ,,Een gat ter grootte van een twee euro munt onder mijn oog. Verschrikkelijk!”, vertelt Ria. ,,Ik raakte zo in paniek, maar de arts bleef rustig. Hij vertelde dat hij het gat met mijn eigen huid zou opvullen. Hij begreep heel goed waar mijn angst vandaan kwam en heeft het keurig gehecht.”
