Column Rob Goossens: ‘Job Knoester, het bloemetjesgordijn van Vandaag Inside’

Als je toevallig een windvaan zoekt, boek dan zeker Job Knoester. Hij draait sneller dan een weerhaan in een tornado, vooral als hij denkt dat Johan Derksen dezelfde kant op blaast. Hoe hard het ook stormt, Job blijft aan zijn Vandaag Inside-stoeltje plakken alsof hij met secondelijm vastzit. Je zou bijna bewondering krijgen voor die schaamteloze volharding, maar stiekem is het natuurlijk vooral tragisch sneu. Voor Job zelf, die bij elke overdreven hinnik om een flauw Derksen-grapje overkomt als een eersteklas hielenlikker, maar nog sneuer voor Johan.

Make-up

Verdomd goed slaagt die erin om zijn oudemannenkwaaltjes elke dag een uurtje te verbergen onder een zorgvuldig geplateerde laag make-up. Door het gekwijl van Koester lijkt het echter alsnog alsof er voor de zekerheid een verpleger uit het verzorgingshuis is meegekomen om de bejaarde opiniemaker appelmoes te voeren na de uitzending. Laten we overigens niet doen alsof Job Knoester niks kan. Als gerenommeerd advocaat behandelde hij ware zaken en oogstte hij respect bij zijn vakgenoten. Maar de olifant in de kamer is onmiskenbaar: tegenwoordig betekent tbs-advocaat bij hem ‘Theater, Bloemetjesjasjes, sneue meeloper – en oh ja, ik was ook nog advocaat.’ En tja, dat heb je zelf gedaan, Job.

Tbs-kliniek

Het moment waarop ik me definitief afvroeg aan welke kant van het glas Knoester eigenlijk zit als hij een tbs-kliniek visiteert, vergeet ik niet snel. Mark Rutte was te gast in VI en Knoester had een kaartje bemachtigd voor de eerste rij. In zijn zoveelste variant op ‘wat stampen we lekker, hè, Johan!‘ noemde hij onze premier vervolgens recht in zijn gezicht een psychopaat. Het was de eerste noch de laatste keer dat hij ons liet twijfelen aan zijn eigen psychische gesteldheid. Er klapte bijvoorbeeld niemand in de VI-studio toen hij bij de laatste verkiezingen opriep om niet te gaan stemmen. En ook Ruttes opvolger Dick Schoof kreeg een gênante diagnose. ‘Lachende moordenaar‘, oordeelde de man die zelf lacht alsof hij auditie doet voor een rol als hyena in een Disney-film.

Vrouwen

Tegenwoordig houdt hij het iets rustiger. Of nou ja, rustig – hij lacht nog steeds zo hard om Johans grappen dat je een solidariteitsactie voor zijn stembanden zou beginnen. Zijn vijf kinderen bij drie verschillende vrouwen verklaren misschien een en ander: aan hoe Knoester zich vastklampt aan zijn VI-stoel zie je hoe duur het is om in deze tijden van hyperinflatie een gezin te runnen. Of te scheiden, maar daar blijf ik even vanaf. Wat ik eigenlijk wil zeggen: als Job Knoester niet zou aak was uitgenodigd bij VI dan hadden we nu waarschijnlijk een crystal meth-lab in Den Haag gehad met een bekend gezicht in bloemetjesjas achter de pannen.

Traliebroeders

Ik heb weleens gehoord waarom strafrechtadvocaten zo graag op tv komen. Hun doelgroep heeft in de gevangenis de hele dag de televisie aan. Nogal wiedes dat jouw advocaat op tv aanzien geeft bij je traliebroeders, zoals een gouden tand of een plastic lepel die je zelf tot dolk hebt geslepen. Ik vraag me alleen sterk af met hoeveel trots je als gedetineerde naar die hysterische gek in schreeuwjasjes wijst. ‘Dat is mijn man!‘, mompelt er nog een, terwijl zijn medegedetineerden zich kapot lachen. Meermaals is Knoester na VI-blunders door verschillende media in de gevarenzone geplaatst, maar onze Job blijft zitten met een zelfvertrouwen dat zelfs een man met vijf kinderen en drie baby-momma’s doet lijken op een bescheiden badass.

Parasiet

Misschien zien ze hem bij VI bij de onvermijdelijke jaarlijkse evaluatie over het hoofd omdat hij eruitziet als een tropisch bloemstuk dat per ongeluk een microfoon opgespeld kreeg. Of zijn die jasjes gewoon een geniale afleidingsmanoeuvre voor de waarheid: dat Job Knoester de grootste parasiet is van Hilversum, een meester in de rechten die stiekem promoveerde tot professor in de meewaaierij.