Parijs

Het was moeilijk maar uiteindelijk viel de keuze op Parijs. Ik heb beide dochters beloofd dat ze voor hun tiende verjaardag samen met mij op stedentrip mogen. Zij kiezen naar welke Europese stad we gaan. Puck, als eerste aan de beurt, riep vrijwel meteen enthousiast: ,,Ja ik wil naar Milaan oh nee Rome, of toch Antwerpen?” Uiteindelijk werd het de stad van de liefde. Hoog op haar wensenlijst staan de Eiffeltoren en Sacré Coeur. ,,Liever geen museum hoor, al vind jij dat leuk…” Ze keek weifelend. ,,Nee. Even niet aan mij denken, we gaan er voor jou naartoe”, zei ik. ,,Kijk maar wat je nog meer wilt ontdekken.” Dat we de twee gebouwen gemakkelijk in een dag zouden afvinken realiseerde ze niet. Puck houdt van zee en natuur, vandaar dat Parijs me verbaasde. ,,Je kunt ook een stad kiezen die aan zee ligt. Lissabon bijvoorbeeld of Nice.” Ze schudde haar hoofd. Nee, Parijs it is. We gaan straks vier dagen met elkaar op pad. Zonder zusje. Gisteren vertelde Puck dat ze erover na had gedacht. Eindelijk wist ze wat ze nog meer wilde doen: ,,Winkelen, mama. Heel veel winkelen.”

Vind ik leuk

Het is te druk in de trein. Dan zie ik haar worstelen: de oudere dame. Ze is mooi grijs en heeft strakgelakte nagels. Ze is slecht ter been, ik maak aanstalten om op te staan. Dan zegt een jongen die ook een zitplek heeft: ,,Gaat u maar zitten mevrouw.” Hij is dichter bij de dame. ,,Zo oud ben ik nu ook weer niet zeg”, de dame klinkt verbaasd. De jongen bloost. Hij is attent maar mevrouw is gekwetst. ,,Blijf maar lekker zitten, ik moet er zo weer uit.” ,,Ok, mompelt de jongen. Hij kijkt verlegen naar de grond. Wat fijn dat er nog zulke jongens zijn!