Liz Snoijink zet handtekening onder euthanasieverklaring

Liz Snoijink is nog gezond en wel, maar ze wil niks aan het toeval overlaten wanneer zij oud is. De actrice en haar man Nicolaas Oldenburg staan ingeschreven bij de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde. ,,Ik wil niet dat mij hetzelfde overkomt als mijn moeder”,  vertelt de actrice in een interview met het blad Privé. De moeder van Liz was lang dementerend en had meerdere hersenbloedingen gehad. Terwijl ze eerst verbeterde, ging de gezondheid van haar moeder plots erg snel achteruit. Ze was 93 toen zij overleed.

Hemel en aarde bewogen

,,Wat had ik haar graag de laatste twee jaar bespaard. Ze had pijn, het ging gewoon heel slecht met haar, en ze was niet in staat om zelf te zeggen dat ze dood wilde doordat ze alzheimer had. Ik vond het heel erg dat ik haar niet de rust van een zachte dood kon geven. Ze heeft veel te lang moeten lijden. De artsen van het verpleeghuis mogen geen euthanasie plegen. Ik heb hemel en aarde bewogen, maar wat moest ik? Het enige wat ik had kunnen doen, was haar weghalen uit het verpleeghuis en haar mee naar huis nemen. Daar was ik mee bezig, ik had al een ziekenhuisbed en verzorging geregeld. Een arts van mij kon en wilde haar, samen met een SCEN-art (Steun en Consultatie bij Euthanasie in Nederland), helpen. Want er was zeker sprake van uitzichtloos en ondraaglijk lijden. Maar het is uiteindelijk niet nodig geweest, want ze stierf in het verzorgingshuis. Ik was wat dat betreft net te laat.”

Niet als een plantje eindigen

Liz zou het verschrikkelijk vinden om hetzelfde lot te hebben als haar moeder, daarom sprak ze het tekenen van een euthanasieverklaring met haar man. ,,Nou zijn artsen er zelden toe bereid om euthanasie toe te passen bij gevorderde dementie, maar als je bij beginnende dementie, in de fase dat je nog wilsbekwaam bent, dan is er nog ruimte voor hulp bij zelfdoding. Ik wil op tijd dood kunnen en niet als een plantje eindigen.” 

De actrice vertelt hoe ze jarenlang in het verzorgingshuis van haar moeder zat en het zo zielig vond voor de mensen die er moesten leven. Ze noemt het gemeen.  Liz vertelt als laatst ,,Ik wil het op een mooie manier doen, samen met mijn geliefde en een bevriende huisarts erbij.”