Fotografe schrijft blog over baby André
De fotografe die de bevalling van baby André moest vastleggen heeft een blog geschreven over de heftige gebeurtenissen rondom de geboorte van de kleine man. Fotografe Lisette Lubbers is zelf ook hoogzwanger en had met André en Monique afgesproken dat ze het zouden het laten weten als de weeën begonnen, dan ging Lisette direct op weg. Helaas liep niets zoals het lopen moest en zijn er ook geen foto’s gemaakt van de geboorte. Hierover schreef ze onderstaande blog:
Bevallingsverhaal André Hazes & Monique Westenberg
Via Shownieuws was het al bekend dat ik stand-by stond voor de bevalling van André en Monique. Dat dit niet helemaal zo verlopen is als verwacht werd afgelopen week bekend gemaakt toen zij hun bevallingsverhaal deden in het blad Privé.
Twee weken geleden reed ik vol adrenaline met mijn 37 weken buik naar Rotterdam. Ik had een telefoontje gekregen van Monique dat haar weeën waren begonnen en omdat ik zeker wilde zijn dat ik er op tijd (voor de spits) zou zijn besloot ik direct die middag weg te rijden. Normaal gesproken rijd er altijd iemand mee sinds dat ik hoogzwanger ben maar die dag viel net op een dinsdag waardoor iedereen moest werken. Helaas kwam ik wel in de spits terecht en na een rit van bijna 3 uur kwam ik aan bij het hotel vlakbij het ziekenhuis. Ondertussen had ik al contact gehad met André en wist ik dat Monique net een ruggenprik had gekregen waardoor het allemaal erg rustig was in het ziekenhuis. We besloten dat ik even zou uitrusten van de reis en dat André rond 7/8 cm opnieuw contact op zou nemen en dat ik dan die kant op zou komen. Dat dit heel anders zou gaan lopen hadden we toen nog niet verwacht.
Rond 22:00 werd ik gebeld dat het eindelijk zo ver was en stond ik binnen 15 minuten in het ziekenhuis, eenmaal aangekomen op de afdeling was het er muisstil. Nergens vond ik een personeelslid om te vragen waar ik precies moest zijn. Het leek wel een enge film, de balies waren allemaal verlaten en nergens was er ook maar iemand te bekennen die even met mij mee kon lopen. Ik besloot zelf op zoek te gaan naar kamer 4 en daar trof ik alleen de mama van Monique en de verloskundige aan. Hier klopte iets totaal niet, ik zag de paniek in hun ogen en snel werd mij bijgepraat dat Monique met een heel team en hevige spoed onderweg was naar de O.K. voor een spoedkeizersnede. Ze waren volledig in onzekerheid achtergelaten en ik had ontzettend te doen met Monique’s moeder. Na wat een eeuwigheid leek te duren kwam daar eindelijk een gynaecoloog nieuws brengen. Baby André was geboren, wel mét eventueel wat zuurstof te kort maar met Monique en de baby was het stabiel. Wat een opluchting…
Even later komt André even snel naar de kamer, hij valt Monique’s moeder in de armen en kan alleen maar uitbrengen hoe bang hij was en hoe hij met eigen ogen heeft gezien hoe Monique’s buik ‘uit elkaar werd getrokken’. Met tranen in mijn ogen zie ik hoe heftig het voor hem moet zijn geweest. Ik zie dat hij in zijn hand een foto vasthoudt. De eerste foto van zijn eigen babytje. Door zijn emoties vergat hij hem haast te laten zien, maar dan krijgen we toch een eerste glimp te zien van baby André. Een prachtig roze babytje, met een heel herkenbaar neusje..
Omdat de baby zuurstof te kort heeft gehad mag hij nog niet mee naar de afdeling. Eerst zullen er allerlei onderzoeken plaatsvinden en ook André verlaat snel weer de kamer terug naar de afdeling waar de baby is. Monique wordt op dat moment nog gehecht in de O.K. Het is allemaal een beetje chaotisch en onzeker.
Omdat ik toch vlakbij in het hotel slaap besluit ik terug naar de hotelkamer te gaan. Foto’s maken is nu toch niet op zijn plaats… de eerste foto’s komen later nog wel.
De volgende dag blijkt het nog steeds niet helemaal goed te gaan met de baby en mogen er nog geen foto’s gemaakt worden. Ik besluit naar huis te gaan. Op dit moment staan de baby en Monique op nummer 1. Wat zo mooi had moeten zijn was een nachtmerrie voor hen geworden, ik kon alleen maar wensen dat de baby geen blijvende schade had opgelopen.
Goed nieuws
Gelukkig! Gelukkig was daar ook snel goed nieuws. Met baby André ging het goed en zo werd er ook een dag later een prachtige eerste foto gedeeld. We spraken af dat we zouden aankijken hoe het allemaal zou gaan en dat we een nieuwe afspraak zouden inplannen voor foto’s wanneer zij daar zelf aan toe waren. We hielden contact en afgelopen week mocht ik dan eindelijk opnieuw (deze keer wel samen met Mike) naar Rotterdam rijden om mooie foto’s te kunnen maken van Monique, André en de baby.
Wauw, wat was dit speciaal om te mogen doen. De baby deed het super en de trots van Monique & André spatte van het scherm.
De eerste voorproefjes van de shoot zijn inmiddels gedeeld op social media en deze blooperfoto kon ik jullie natuurlijk niet onthouden.
Ps. Papa André kwam niet onder een flinke plas van de baby uit!
Wil je Lisette’s verhaal op haar eigen website lezen? Klik dan hier.
Bron: Lisette Lubbers Photography. Tekst: Rebecca Freeling
