Droom Britt komt uit: ‘Ik ben verliefd op George’

Een bijzondere Nederlandse film is vanaf begin oktober te zien in de bioscoop: Whitestar. Deze feelgood familiefilm heeft twee debuterende hoofdrolspelers: Britt Dekker en haar eigen paard George. Bijzonder is dat ze de beeldschone schimmel niet zelf kocht, maar kreeg van niemand minder dan John de Mol! ,,In plaats van salaris in ruil voor een aantal te maken tv-programma’s heb ik een paard gevraagd”, vertelt ze enthousiast. ,,Dat was de beste keuze ooit, want ik ben compleet verliefd op George.”

Acteren

,,Even opnieuw!” roept kersverse actrice Britt Dekker vanaf de rug van haar prachtige schimmel George. ,,Dit was niet zijn beste gang.” De Purmerendse dressuur amazone regisseert tijdens de opnamen van haar acteerdebuut in de paardenfilm Whitestar meteen maar mee. ,,Regisseren of acteren kan ik natuurlijk eigenlijk niet”, geeft Britt ruiterlijk toe. ,,Maar ik kan aangeven of George wel of niet goed loopt. Daarom roep ik het maar als ik denk dat het beter kan of dat dit juist het beste was.”

De film Whitestar gaat over het gelijknamige paard en is een feelgood familiefilm. Het verhaal gaat over een bijzondere band tussen amazone Megan en het afgedankte springpaard Whitestar. Als duidelijk wordt dat Whitestar nog altijd bijzondere talenten heeft, wil de eigenaar hem weer weg terug. Hij haalt hem weg bij Britt om wedstrijden te rijden. Maar het lukt hem niet om het beste in Whitestar naar boven te halen. Pas als Britt en Whitestar weer samen zijn, wordt Whitestar een échte kampioen. Voor Britt zelf is de verfilming van haar levensverhaal een droom die uitkomt. ,,Ik was ooit echt dat paardenmeisje uit de film. Ik droomde van een eigen paard en een eigen film. Dat die er nu komt, is supertof.

Jongere versie

Britt acteert en rijdt niet alleen in Whitestar, ook was ze betrokken bij het schrijven van de film. ,,Sinds oktober vorig jaar ben ik zowat dag en nacht met deze film bezig geweest”, vertelt ze als DenD op de filmset is. ,,Mijn droom was om een goede film te maken. Dus het verhaal moet kloppen. En omdat het GOED moet zijn, heb ik ook afgezien van de hoofdrol van de film. Ik ben natuurlijk helemaal geen actrice. Daarom heb ik voorgesteld om het verhaal te laten gaan over mijn jongere personage. Zij wordt gespeeld door een echte actrice. En aan het einde van de film maken we een sprong in de tijd van tien jaar naar het ‘nu’. Naar Megan van nu. En die speel ik wel zelf. Dan weet ik tenminste zeker dat 70 minuten van de film wél goed geacteerd zijn! Hahaha.”

Heel erg diepgaand heeft Britt zich niet voorbereid op haar rol. Na afloop van de langste scène die ze als zichzelf moest spelen op de filmset die was opgebouwd in het Nationaal Hippisch Centrum in Ermelo zegt ze: ,,Ik dacht een dag voor mijn opnamen opeens: o jee, een cursusje acteren was misschien niet zo gek geweest.” Gelukkig wordt Britt goed begeleid door de regisseur van de film. ,,Hij is een rustige fijne man om mee te werken. Hij slaagde er steeds wel in om me op mijn gemak te stellen. Natuurlijk word ik er ongemakkelijk van als ik als enige niet-actrice tussen ervaren spelers zoals Kees Boot, Daniël Boissevain, Tim Douwsma en Peggy Vrijens sta! Ik was doodzenuwachtig.”

Diervriendelijk

Belangrijk voor Britt is dat de film compleet diervriendelijk wordt gemaakt. ,,Een mens kan aangeven dat ‘ie eens een keertje niet lekker is of zijn dag niet heeft. Een dier heeft zich al gauw aan te passen wat anderen voor hem hebben bedacht of hij dat nou leuk vindt of niet. Op die manier wil ik geen film maken. Als ik merk dat George er genoeg van heeft, dan stop ik dus gewoon. Ook probeer ik hem zo min mogelijk prikkels te laten krijgen. Op een van de draaidagen waarbij we volgens het script met publiek op een tribune filmden, werd hij erg onrustig. George had nog niet eerder een wedstrijd gereden met toeschouwers erbij. Ikzelf was erg enthousiast toen hij zich echt van zijn beste kant had laten zien. Ik juichte zelf en het publiek deed mee. Daarvan schrok George zo erg dat hij op hol ging. Dat was vreselijk voor hem, dus we hebben de scènes erna opgenomen zonder dat het publiek geluid maakte tijdens het klappen. Puur om voor iedereen de rust te bewaren.”

Het diervriendelijke beleid staat overigens haaks op iets dat George al in zijn vroege jeugd moest meemaken: hij kreeg een brandmerk op de linker achterhand (ongeveer op de linker bil). ,,Superzielig, gelukkig mag het hier in Nederland niet meer. Maar in Spanje, waar George vandaan komt, en bijvoorbeeld Duitsland wel. Verschrikkelijk.”
De filmopnames waren best spannend voor George. Hij had nog nooit gereden voor publiek, vertelt Britt. Hij kreeg bij het draaien van zijn eerste scène als prijswinnaar in Whitestar dan ook de schrik van zijn leven toen de toeschouwers en Britt zelf juichten en klapten. Pardoes sloeg hij op hol. ,,Het blijven vluchtdieren”, verklaart Britt het gedrag van haar paard. ,,Je moet altijd op je hoede blijven want ze kunnen dus ineens op de loop gaan.”

Vanaf het allereerste moment dat Britt oog in oog stond met haar edele vriend, die naar verluidt 400.000 euro kostte, was ze verkocht. ,,Hij is onbeschrijfelijk mooi”, vertelt ze. ,,Zijn kleur is, als de zon erop schijnt, een soort parelmoer-zilver. Ik ben dolblij dat ik aan John de Mol, voor wie ik wat programma’s ga maken, geen geld heb gevraagd maar een paard. George is de beste deal van mijn leven. Ik ben verliefd op hem!”