De muzikale dromen van Voice of Holland-finaliste…

Als DenD Patricia van Haastrecht in café Zurich in Amsterdam-West spreekt, zit ze nog helemaal in de roes van de The Voice of Holland en alles wat er daarna gebeurt. Enthousiast zegt ze: ,,Na de finale moest ik eerst alle indrukken van de liveshows van The Voice of Holland verwerken. Het weas voor mij een pittige beslissing dat ik nog vóór die finale de knoop moest doorhakken om te stoppen met mijn rol in de musical Mamma Mia!” Ze licht toe: ,,De structuur van zeven shows per week zou zo’n wissel trekken op mijn agenda, dat ik me minder zou kunnen ontplooien in de richting die ik na The Voice op wilde gaan. Maar ik voelde echt dat ik mijn eigen muziek wil gaan ontwikkelen en daarvoor heb je ruimte en rust nodig. Als ik bij Mama Mia! was gebleven, zou The Voice misschien alleen een avontuur zijn gebleven. Maar voor mij voelde het als zoveel meer. Daar móest ik iets mee.”

Geen buffer

Patricia beseft dat ze wel een enorm risico nam. ,,Ik heb echt mijn hart gevolgd. Ik had geen buffer op de bank en ook geen duidelijk plan, maar ik voelde dat ik de sprong moest wagen. Nu ik dat heb gedaan, voel ik rust omdat ik weet dat het goed is. Maar tegelijkertijd heb ik ook zo’n kriebel in mijn lijf omdat ik me afvraag: hoe dan? Deze ultieme vrijheid voelt heel dubbel. Maar ik weet dat het allemaal goedkomt, daar vertrouw ik op.” Van jongs af aan speelt muziek een grote rol in Patricia’s leven. ,,Als kind wilde ik al de muziek in. Mijn ouders hebben mijn broertje, zusje, mijn grote zus en mij daarin altijd gestimuleerd. Dat komt misschien door mijn opa. Opa wilde graag viool leren spelen, maar dat mocht hij om een of andere reden niet van zijn ouders. Opa heeft dat later bij zijn eigen kinderen wel mogelijk gemaakt. En dat heeft mijn moeder weer bij ons in het gezin ingebracht.”

Spoedeisende hulp

De liefde voor muziek deed Patricia (en de andere drie kinderen Van Haastrecht) besluiten naar de vooropleiding van de muziekschool te gaan voor Algemene Muzikale Vorming. Patricia: ,,Daar leerden we zingen en blokfluit spelen. Ik was zes. Ook ging ik in een koor ging zingen. Toen we ouder werden, mochten we een instrument kiezen. Ik koos voor de dwarsfluit. Achteraf gezien was dat een minder goede keuze, want die dwarsfluit is lastig te combineren met zingen.” Patricia legde zich steeds meer toe op haar vocale kwaliteiten. Ze volgde de Frank Sanders Akademie voor Musicaltheater. Ze kreeg een bijbaan op de spoedeisende hulp in het Amsterdams Medisch Centrum en ging vervolgens aan de slag als freelance zangeres. Door haar opleiding lag de nadruk vooral op theater. Zo zong en speelde vanaf 2014 achtereenvolgens in Ode aan Wilmink & Bannink, Ordinary Days, Peter Pan, Vals Live on Stage, Toon, de Liedjesman en tot slot zat ze in het ensemble van Mama Mia!

Lichamelijke pijn

Patricia pakte ook ander werk aan. Zo zong ze in Dinnershow Pandora en bij een kerstspecial van All You Need is Love. En hoewel theater een grote passie van haar is, een solocarrière bleef haar grote droom. Patricia besloot zich op te geven voor The Voice of Holland en met een weergaloze ‘blind audition’, waarbij ze jurylid Waylon (haar latere coach) tot tranen toe wist te roeren. Die song, Rise Up van Andra Day, gaat over pijn en de kracht die je eruit put, was een bewuste keuze, vertelt ze. ,,Ik heb jarenlang geworsteld met mijn creativiteit. Ik realiseerde me wat ik in huis heb, maar wist niet precies wat ik ermee moest of wilde. Dat leidde tot vertwijfeling en zelfs lichamelijke pijn. Toen ik meedeed aan The Voice voelde ik dat alle puzzelstukjes op hun plek vielen. Het klopte, ik wist: dít wil ik.”

De essentie

Patricia maakt zich op voor haar nieuwe toekomst. Niets lijkt succes nog in de weg te staan. ,,Tijdens het concert in TivoliVredenburg wil ik niet alleen covers zingen, maar ook eigen werk. Ik ben nu druk aan het schrijven. Die wens heb ik, dus dat ga ik doen. Maar ik weet nog niet hoeveel nummers dat zullen zijn. Het is vooral belangrijk dat wát ik laat horen, dat het is hoe ik het wil.” Dat ‘eigen geluid’ lijkt zich vooralsnog het best te laten definiëren als country-pop. ,,Ik wil een eigen identiteit ontwikkelen, daarom heb ik lange schrijfsessies waarin we de essentie proberen te raken. Soms denk ik: misschien moet ik leren piano of gitaar te spelen. Dan kan ik mezelf bij het schrijven begeleiden…”

Het Songfestival

Wat gebeurt er na 10 mei? Patricia lacht en zegt: ,,Dan blijf ik doorschrijven aan het album dat ik wil maken. Ondertussen stromen de aanvragen voor optredens binnen. Ik stel me voor dat er een clubtour gemaakt kan worden.” Maar haar ambities reiken verder: ,,Beetje bij beetje krijg ik meer contacten die mogelijk internationaal iets voor me gaan betekenen. Dat lijkt me geweldig. Ik zou het ook fantastisch te vinden om volgend jaar op het Songfestival te staan. Voor mij is the sky the limit!”

Dit vindt Patricia van Duncan Laurence

,,Ik ken Duncan, want ik heb wel eens met hem samengewerkt. Duncan is een fantastische, integere en getalenteerde jongen. Wat hij met Arcade neerzet, komt écht vanuit hem. Er is een prachtige videoclip bij het lied gemaakt en ik ben ontzettend nieuwsgierig hoe dat zich vertaalt naar zijn optreden tijdens het Eurovisie Songfestival. Daar valt of staat het denk ik mee voor het publiek. Ik ben benieuwd naar het gevoel dat ik er op dat moment bij krijg. Maar dat het mooi wordt, weet ik zeker.”

Figures & facts over Patricia:

Naam: Patricia van Haastrecht

Geboortedatum: 17 mei 1989

Geboorteplaats: Amsterdam

Broers/zussen: 1 broertje, 1 zusje en 1 zus

Belangrijkste missie: ,,Contact maken met mijn publiek. Ik wil ze leren kennen om te weten wat ze graag van me horen.”

Guilty pleasure: ,,Dat ik jodelen leuk vindt, weten de meeste mensen wel. Maar om iets heel anders te noemen: ik ben he-le-maal gek van melkchocolade. Helaas zit die niet in het voedingsschema dat ik momenteel volg. En ik houd enorm van gek doen, lekker meeblèren op Koningsdag met de muziek of tijdens Kwaku helemaal uit mijn dak gaan op de muziek van zo’n groep trommelaars. Héérlijk!”