Zoon Piet Paulusma openhartig over gemis: ‘Het is nog heel vers’
Piet Paulusma overleed in maart op 65-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. De dood van Piet heeft een grote impact op zijn dierbaren. Zoon Kees vertelt openhartig over het gemis van zijn vader. ,,Hij was mijn vader, maar ook een goede vriend van me.”
Het is nog maar vier maanden geleden dat de liefdevolle weerman overleed. Het besef dat zijn vader er niet meer is, is voor Kees nog steeds amper te bevatten.
Vader en goede vriend
,,In het begin was het heel hectisch”, legt hij uit in weekblad Party. ,,Mede vanwege het feit dat we van alles moesten regelen met betrekking tot zijn huis en zijn bedrijf. Ik zit nu in de fase dat ik hem soms even wil bellen of iets wil vragen, en dat dan die pijnscheut komt van: oh nee, dat kan niet meer. Dat heb ik de laatste tijd geregeld. Soms om heel kleine dingetjes.”
Wat Kees vooral mist aan zijn vader, is de gezelligheid. ,,Hij was mijn vader, maar ook een goede vriend van me. Als er wat was, dan dronken we ’s avonds een borreltje en konden we het er even over hebben. Hij was een gezellige man die hield van het leven”, aldus Kees. ,,Natuurlijk mis ik mijn vader heel erg en dat blijft ook zo. We zijn nog maar vier maanden verder, het is nog heel vers.”
‘Hij heeft niet de mogelijkheid gehad tot euthanasie’
Hoewel de familie drie weken voor zijn overlijden nog het goede nieuws had gekregen dat de tumor geslonken was, ging het de laatste dagen plotseling enorm achteruit. Op vrijdag ging het heel slecht met Piet en op zondag is hij overleden.
,,Het laatste stukje ging dus heel snel”, legt Kees uit. ,,Hij had daarvoor al een euthanasieverklaring ondertekend, maar dat kon op z’n vroegst op woensdag. Hij heeft dus niet de mogelijkheid gehad tot euthanasie. Hij wilde dat wel als het echt niet meer zou gaan, maar de natuur haalde hem in.”
‘Hij is altijd zo goed voor ons geweest’
Volgens Kees waren er zoveel uitzaaiingen dat zijn vader op was. Piet is zaterdag gaan slapen en toen is hij in het ziekenhuis in slaap gehouden. ,,Hij kreeg geen eten en drinken meer. Hij lag wel aan het infuus, maar ik vond de situatie mensonterend. Wat dat betreft is het maar goed dat dat geen weken heeft geduurd. Dat had hij ook niet verdiend, vind ik. Hij is altijd zo goed voor ons geweest…”