Zeven vragen aan: auteur Francine Oomen
,,Na de scheiding van mijn ouders ontspoorde ons gezin in rap tempo”.
Francine Oomen (60) is bekend van de veelgelezen kinderboekenreeks ‘Hoe overleef ik…’ De schrijfster put voor haar boeken uit haar eigen ervaring, zoals uit haar jeugd. Die was na de scheiding van haar ouders pittig. ,,Mijn zussen, mijn broer en ik moesten onszelf zien te redden.”
- Hoe bent u schrijfster van kinderboeken geworden?
,,Ik wilde altijd al graag kinderboeken illustreren, maar twijfelde of ik wel goed genoeg kon tekenen ervoor. Daarom ben ik eerst concepten voor kinderboeken gaan ontwikkelen, voor een grote drukkerij. Ik was ‘paper engineer’, ik ontwikkelde nieuwe soorten kartonboeken en hun inhoud. Al snel ging ik zelf teksten schrijven en daarna ook tekenen. En toen was ik opeens toch kinderboekenschrijfster, én illustratrice.”
- Op welk boek bent u het meest trots en waarom?
,,De boeken die me het meest aan het hart liggen, zijn de vier delen over Lena Lijstje. Ik denk omdat het mijn meest authentieke personage is. De boeken worden opnieuw uitgegeven.”
- Wat is er leuk aan het schrijven van kinderboeken?
,,Het scheppen van een eigen wereld. En dat ik het als iets zinvols beschouw. Dat je via verhalen kinderen, mensen, aan het denken kunt zetten, kunt inspireren, enthousiasmeren, informeren, hun horizon kan verbreden en moed en zelfvertrouwen geven. Ik haal mijn inspiratie uit mijn eigen jeugd en boeken die ik gelezen heb. Maar ook door te kijken en te luisteren naar mijn kinderen en kleinkinderen.
- Uw ouders scheidden toen u twaalf was, heeft u die ervaring gebruikt in uw boeken?
,,Ja, die periode heeft grote invloed gehad op mijn leven en dat is doorgesijpeld in al mijn boeken. Ik ben op het moment een boek aan het maken voor volwassenen, over de periode na de scheiding. Hoe overleef ik, maar dan in het echt. Het komt in de zomer uit en het heet: ‘Moeders hebben het altijd gedaan’. Daarin lezen mensen ook dingen over mij die ze niet wisten.”
- U bent geboren in Laren, maar toen u zes was, verhuisde het gezin naar Eindhoven, u heeft ook een tijdje in Groningen gewoond. Hoe was dat?
,,Ik vond het, zo jong als ik was, heel erg om uit Laren weg te gaan. De tijd in Eindhoven – we woonden in een nieuwbouwwijk met veel kinderen – was best oké. De Groningse periode, die daarop volgde, daarentegen niet. Mijn ouders waren net gescheiden en allebei direct hertrouwd. Ik bleef met mijn broer en zusters bij mijn moeder en stiefvader. Het gezin ontspoorde in rap tempo. Mijn zusters, mijn broer en ik moesten onszelf zien te redden. Zoiets heeft invloed op de rest van je leven. Ik vond het niet fijn om in Groningen te wonen, dat lag niet aan de stad, maar aan mij, omdat ik me alleen en ontheemd voelde.”
- In welke plaats woont u nu?
Ik woon al bijna 20 jaar in een dorpje ten noorden van Amsterdam, Middelie. Ik heb kippen en sinds afgelopen zomer vier schapen. Ik vind het hier heel fijn. Het is hier rustig en wijds en de luchten zijn prachtig. De mensen in het dorp zijn heel aardig. Ik heb hier volop de ruimte en toch woon ik dicht bij Amsterdam, waar ik ook een huis heb.”
- Waarvan wordt u vrolijk? En wat is uw grootste ergernis?
,,Ik word vrolijk van mooi weer, van buiten zijn, van lange wandelingen en goede gesprekken met mensen van wie ik hou, aan tafel of lopend. Van koken en bakken, van mijn kleinkinderen. Van tuinieren, tekenen en schrijven. Hoewel ik van dat laatste ook knap gefrustreerd kan worden, als het niet lukt. Ik erger me aan hypocrisie en onrechtvaardigheid.”
