Willibrord Frequin had nog één grote wens
De donderdag overleden Willibrord Frequin had alles geregeld voor zijn einde, omdat de ziekte van Parkinson hem het leven onmogelijk maakte. Zijn conditie verslechterde met de dag. Daarom was het vervullen van zijn allergrootste wens niet meer mogelijk.
Frequin was al een tijd ziek, en overleed gisteren aan de gevolgen van parkinson. ,,In de ochtend van 26 mei, bij het aanbreken van Hemelvaartsdag, is een einde gekomen aan het leven van Willibrord Frequin, de televisiepersoonlijkheid die meer dan een halve eeuw gezicht gaf aan uiteenlopende programma’s”, liet de familie weten aan het ANP.
Volgens zijn familie is hij ‘vredig’ in zijn slaap overleden en had zich ‘verzoend met het onvermijdelijke einde, na een liefdevol en prachtig leven’.
‘Heel vervelend als je weet wanneer je dood gaat’
Frequin was al lange tijd bewust dat zijn einde nabij was. In een periode dat hij nog net verstaanbaar was, besloot hij een laatste interview te geven. Dat deed hij aan Nieuwe Revu. Het laatste interview verschijnt woensdag pas in de krant, maar Privé mocht het al inzien.
,,Het is heel vervelend als je weet wanneer je ongeveer dood gaat. Je gaat berekender leven. Ondertussen vraagt niemand hoe het met je gaat, want ze weten dat het klote is”, vertelde Willibrord. ,,Iedereen weet dat er geen perspectief is. Dat het einde nabij is merk je vooral aan hen. Iedereen wil op bezoek komen en je spreken.”
Frustratie
Frequin takelde met de dag af, maar bleef het onvermijdelijke uitstellen. Want naast het feit dat hij zijn dierbaren niet in de steek wilde laten, genoot hij nog te veel van het leven. Ook was hij er geestelijk nog bij. ,,Dat zijn lichaam aftakelde maar hij in het hoofd lange tijd dezelfde man bleef, frustreerde hem enorm”, aldus echtgenote Gesina Lodewijkx in Nieuwe Revu.
Laatste wens
Maar misschien was het allerergste wel dat Willibrord zijn laatste wensen niet in vervulling kon laten gaan. Een bezoek aan een concert van André Rieu en nog een laatste keer naar zijn favoriete stad in Venetië, wat voor Willibrord de ‘hemel op aarde’ was.
Omdat zijn conditie zo verslechterde, was het niet meer mogelijk om te reizen. Zijn laatste wens blijft dan ook onvervuld. ,,Ik ben daar altijd heel graag geweest, in Italië, ook samen met Gesina en eveneens met al mijn kinderen apart. Die dierbare herinneringen dragen alleen maar bij aan de schoonheid van die plek”, aldus Willibrord.
‘Ik verdien de hemel’
Omdat hij altijd goed is geweest voor de medemens, wist hij dat hij op een prachtige plek terecht zou komen. ,,Ik verdien de hemel. Zeer”, vertelde hij. ,,Ik hoop boven in een grote ruimte te komen met allemaal gezellige barretjes, waaraan mijn vrienden op me zitten te wachten. ‘Hé hé, eindelijk. Daar ben je’, zullen ze zeggen.”
