Ruinerwold-zoon Israel vertelt over laatste ontmoeting met vader
Israel van Dorsten, één van de kinderen van Ruinerwold, vertelt over de laatste ontmoeting die hij met zijn vader had, anderhalf jaar geleden. ,,Het was mentaal een veel te zware belasting voor me”, vertelt hij openhartig.
Israel werd samen met zijn broers en zussen jarenlang opgesloten in een verlaten boerderij in Ruinerwold, een plek die je geen thuis kón noemen. Daar leefden de kinderen onder de knoet van hun psychotische vader. Israel heeft nog wel contact met zijn broers en zussen, maar het contact met zijn vader heeft hij verbroken.
‘Mentaal heel zwaar’
,,De laatste ontmoeting is anderhalf jaar geleden”, vertelt hij in gesprek met weekblad Privé. ,,En die was mentaal een veel te zware belasting voor me. Het is moeilijk om hier emotioneel mee om te gaan. Het is misschien beter zo. Misschien komt er een moment dat ik hem wel weer wil zien. Dat zie ik dan wel weer. Momenteel heb ik die behoefte niet.”
Verwerkingsproces
Hoe zijn vader hem en zijn broers en zussen behandelde, heeft diepe wonden achtergelaten. Toch besloot Israel een tijdje terug te gaan naar de boerderij. Waarom? ,,Ik vond dat het bij mijn verwerkingsproces hoorde. Het was niet raar, misschien juist wel fijn om het nog een keer te zien. Ik ging terug naar bepaalde momenten, maar nu in een nieuwe setting. Zonder een gevoel van angst.”
‘Ik mis mijn moeder’
Zijn moeder is in het huis overleden aan kanker; Israel heeft dus ook geen andere ouder meer waar hij op terug kan vallen. Hij mist haar dan ook enorm. ,,Zeker in deze periode. Ik zou haar zo veel vragen willen stellen. Mijn moeder kon ook niet meer uit de situatie stappen. Ik zou haar zo graag beter hebben willen leren kennen in dit nieuwe leven. Een vraag die ik zou willen stellen, is hoe moeilijk zij het vond wat er allemaal gebeurde”, aldus Israel.
Gelukkig heeft hij wel andere mensen om zich heen met wie hij kan praten. ,,Ik heb een gezin in Friesland waar ik altijd kan aankloppen als er vragen zijn. Dat zijn eigenlijk mijn pleegouders. Je mist wel een stukje in je leven van ouders die er je hele leven voor je zijn geweest.”
