Plien speelt eindelijk iemand zonder pruik

AMSTERDAM – Plien van Bennekom speelde al regelmatig bijrollen in speelfilms. Maar met Gek van Geluk, vanaf donderdag te zien in de bioscopen, heeft zij haar eerste hoofdrol te pakken. Zij speelt Lena, een vrouw van veertig die de kans op een nieuwe liefde eigenlijk heeft opgegeven.

Van Bennekom was de eerste keuze van regisseur Johan Nijenhuis. “Ik heb geen moment getwijfeld toen hij mij vroeg”, lacht de cabaretière. “Ik wist dat hij ook nog andere namen op zijn lijstje had staan, dus ik moest het ijzer smeden toen het heet was. Ik dacht vooral: ‘jeumig, wat stoer! Oh mijn God, ik, een hoofdrol!” Het spelen van een hoofdrol was geen wens die per se op haar bucketlist stond. “Maar ik had wel al een tijdje de behoefte gevoeld om eens een normáál iemand te spelen, zonder pruik en zonder stemmetje. Het is hartstikke leuk om te doen, maar ik merkte wel dat ik eens toe was aan een iets serieuzere rol. Dat heb ik ook wel aangegeven bij het castingbureau.”

In het begin van de draaiperiode stelde de hoofdrolspeelster zich vrij bescheiden op. “Ik voelde me een groentje; Johan is een heel ervaren filmmaker, die zou het allemaal wel beter weten. Ik keek de eerste dagen vooral de kat uit de boom.” Toen de set vertrouwder begon aan te voelen, durfde Van Bennekom meer vrijheid te nemen. “Daar sloeg ik op een gegeven moment ook in door trouwens. Dan belde ik Johan zelfs op vrije avonden op met allemaal ideeën: ‘zullen we die scene zo aanpakken? Is dat een leuk idee? Kan dit misschien werken?’ Johan is een ontzettend gulle regisseur. Je mag altijd bieden, en slechts zeer zelden keurt hij een idee af.”

Tragische elementen

De rol van Lena kent flink wat tragische elementen, stelt de actrice. “Als zij in de keuken staat na een ruzie met haar dochter en kijkt naar haar slavinken – ik denk dat heel veel ouders zich in dat moment herkennen. De leukste humor is geworteld in diepe tragedie; de meeste dingen zijn alleen maar grappig omdat ze tegelijkertijd ook droevig zijn. Ik weet ook oprecht niet of ik zelf wel goed zou gedijen op de set van een écht serieuze film. Ik moet toch minimaal een paar keer per dag echt goed kunnen lachen.”

Of haar hoofdroldebuut geslaagd is, durft Van Bennekom niet te beoordelen. “Ik heb er ontzettend veel plezier in gehad. En de scènes waar ik niet in zit, zijn heel erg leuk. Maar ik hou er sowieso niet van om dingen terug te zien waar ik zelf in zit. Ik zie altijd dingen waar ik mij aan erger: waarom hield je je hand zo, wat een rare intonatie, wat kijk je gek. Ik ben op vakantiefoto’s ook altijd degene die verkeerd met de ogen knipperde of net op het moment van het afdrukken bewoog.”

BuzzE