Beste André, 

‘Het is alweer jaren geleden dat je geen Dreetje of Junior meer genoemd wilde worden, maar André. Begrijpelijk. Je vader is overleden en jij bent een volwassen man met een gezin. Het was nu tijd om, zoals jouw vader ooit zong, de ‘wijze lessen van je ouwe heer’ aan je eigen kind door te geven. Maar die wijze lessen van senior leerden jou vooral hoe jij het allemaal anders zou gaan doen. 

Daarover vertelde je: „Ik wil een betere versie van die ouwe zijn. Zeker als het gaat om een gezin. Als ik nu zie hoe ik met m’n kind omga… Ik heb in die korte tijd al meer met hem gedaan dan mijn vader in tien jaar met mij. Mijn vader was nog minder thuis dan ik. Op de momenten die ik vrij heb, probeer ik echt bij mijn zoon te zijn. Als mijn vader drie uur vrij had, ging hij er twee van naar de kroeg. Dat is wel een verschil. Ik denk dat ik pas de laatste jaren echt een band met mijn vader kreeg. Dat is heel spijtig. Ik ben pas gaan beseffen wat ik heb gemist toen ik mijn jongen in mijn armen had.”

Geborgenheid

Monique gaf jou dat thuis. Het allermooiste dat je je wensen kon: haar liefde en een prachtig zoontje. Maar toch bewandel je een ander pad. In plaats dat je geniet van je gezinsgeluk en die geborgenheid koestert, zoek je iets nieuws. Vrijheid, spanning en  mogelijk romantiek bij een andere vrouw. Zoals je eerder je gezin onverwachts verliet voor een gepassioneerde romance met Bridget Maasland. 

Monique liet jou toen begaan, maar ze gaf je niet op. Terwijl jij in Bridgets armen lag, bleef zij in jou en jullie gezinsgeluk geloven. Hoeveel vrouwen hadden dat kunnen opbrengen, André? 

Monique werd voor het oog van de wereld vernederd, denk aan de vele selfies die jij en Bridget plaatsten. Maar ondanks het verdriet en de teleurstelling bleef ze vierkant achter je staan. Zij luisterde wel naar de wijze songtekst van André sr. ‘Liefde, wat is dan liefde? Vergeven, hoort ook bij de liefde’.

‘Dit verkloot ik nooit meer’

Toen je bij Monique terugkeerde wist je zeker: „Dit verkloot ik nooit meer. Maar in al die maanden is de liefde tussen ons nooit echt weggeweest.” En je maakte van Monique de gelukkigste vrouw van de wereld toen je haar ten huwelijk vroeg. Trots liet je weten: „Mijn grote liefde zei ja”. 

Drie maanden later zeg je dat de breuk met Monique definitief is. Dat het tussen jou en Monique niet meer werkt. Terwijl zij het afgelopen jaar omschreef als: „het gelukkigste jaar van onze zeven jaar samen.”

Nu blijkt dat de gebeurtenissen van eerder onherstelbare schade hebben veroorzaakt. Als we jou horen vertellen dat je je te pas en te onpas hebt moeten verantwoorden voor wat je deed of waar je was, kan er maar een conclusie worden getrokken: het vertrouwen van Monique in jou was meer weg dan jij had gedacht. Het samenzijn werd voor jou kennelijk een uitputtingsslag en een huwelijk zag je niet meer zitten.

Weer een nieuw begin

Deze keer ben jij boos en teleurgesteld: in ­Monique. Tegen jullie afspraak in zou zij wereld­kundig hebben gemaakt dat jullie uit elkaar ­waren. En dat terwijl je wachtte op een gezamenlijk naar buiten treden daarover. Deze keer pakte jij niet als eerste het podium, maar zij.

Daar sta je dan, weer een nieuw begin. Je noemde zelf de naam van Sarah van Soelen. Of dat de nieuwe mevrouw Hazes wordt, is uiteraard nog lang niet zeker. De beelden van een paar maanden geleden moeten pijn doen. Je hield een toespraak in het Wereldmuseum over je relatie met Monique.

Begeleid onder haar lievelingsnummer ‘The Time Of My Life’ zei Monique, verstijfd van spanning en met tranen in haar ogen, volmondig ja tegen je huwelijksaanzoek.

Kaarsjes brandden, overal stonden witte bloemen in vazen. Het was een hoogtepunt van romantiek en zingeving. 

‘Echte liefde overwint alles’

Je leek bovendien te beschikken over een gezond portie zelfreflectie. „Lieve schat. Ik kan het heel kort houden, maar ik wil liever benadrukken hoe veel ik van je hou. Wij hebben zó veel met elkaar meegemaakt, meer dan sommigen in een heel leven”, Ik heb je behandeld als een (…), een egoïst.”

„Veel hoogtepunten, maar ook veel dieptepunten. Ik was een lange tijd op zoek naar mezelf, wat er uiteindelijk toe leidde dat ik de controle volledig verloor over mijn leven. En ook van jou en Dré.”

„Maar échte liefde overwint alles, en dat blijkt. Ik vind dat je dit ook vele jaren eerder hebt verdiend, maar ik ben eigenlijk heel blij dat dit nu pas gebeurt. Want ik kan nu met een heel oprecht hart, als iemand die volledig uit liefde praat, uit zichzelf denkt, uit zichzelf handelt, de vraag stellen die ik veel eerder had moeten doen. Wil je met me trouwen?”

‘Leef alsof het je laatste dag is’

Dat was toen. We leven nu. Je bent de meest populaire en talentvolle zanger van Nederland. En je hebt nog een heel leven voor je. ‘Leef, alsof het je laatste dag is’, zing je ons toe op alle podia. Jjouw leven duurt echter veel langer dan een dag. Ook dat is een les die we in ons dagelijks bestaan leren. Voor iedereen is er altijd een nieuw begin. Voor jou en ook voor Monique. 

Het zijn daarom de wijze woorden, die Monique een dag na je vertrek schreef, nog blijven nagalmen. „Ik wens voor André rust in zijn hoofd en hart zodat er ruimte ontstaat van binnen om zijn patronen en daarmee zijn ongelukkig zijn, te kunnen doorbreken.”’