Michiel Huisman kan niet stoppen

PRETORIA – Hollywood lijkt niet meer om Michiel Huisman heen te kunnen. Van de Nederlandse acteur staan dit jaar meerdere prominente films en series in de planning; zijn agenda is gevuld tot “ergens medio 2018”. Echt vakantie heeft Huisman al lang niet meer gehad. “Maar ik wil het ijzer smeden als het heet is”, vertelt hij lachend, vanaf een set in Zuid-Afrika. “Het is zo moeilijk om nee te zeggen tegen goede projecten.”

Op dit moment draait hij het spionagedrama Red Sea Diving Resort, met onder anderen Chris Evans en Ben Kingsley. Daarna staat een nieuwe Netflix-serie The Haunting of Hill House op de agenda. In Nederland is Huisman deze maand tweemaal te zien; vanaf donderdag in de bioscoop in de bovennatuurlijke thriller 2:22 en vanaf 16 juli op televisie in het zevende seizoen van Game of Thrones. Althans, dat nemen de fans aan – hijzelf mag er, net als de andere acteurs, geen woord over loslaten of zijn personage Daario Naharis terugkeert.

“Het is nu tien jaar geleden dat ik mijn eerste Engelstalige rol speelde”, blikt de 35-jarige ster terug. “Maar ik heb voor mijn gevoel nog geen dag gewerkt. Ik krijg steeds grotere rollen in steeds interessantere projecten. Ik ben zo blij met alles dat ik kan en mag doen op dit moment.” Zijn gezin, actrice Tara Elders en 10-jarige dochter Hazel, reizen meestal met hem mee als hij voor langere periode op een set zit. “Anders zouden we elkaar soms echt maanden niet zien.”

Opofferingen

De acteur is zich naar eigen zeggen “heel bewust van de prijs die mensen in mijn omgeving betalen voor mijn carrière”, zegt de acteur meteen. “We zouden vrienden en familie ook veel vaker willen zien. Maar voorlopig is het dat soort opofferingen nog steeds waard. Iedereen is ook heel begripvol, en Skype en Facetime zijn een uitkomst om toch contact te houden met je naasten in Nederland.”

Huisman speelt in de thriller 2:22 een luchtverkeersleider van wie het leven ontspoort als hij er achter komt dat hij een gebeurtenis uit het verleden recht moet zetten om zijn grote liefde te redden. De Nederlander heeft in de film ‘first credit’: zijn naam staat als eerste op de posters en de aantiteling. “Het is zwaarder”, erkent de acteur. “In Red Sea Diving Resort heb ik een grote bijrol. Dan heb je op de set af en toe een vrije dag en kan je even bijkomen van de lange draaidagen. In 2:22 zit ik eigenlijk in elke scène. Dat is veel intenser.”

Meegemaakt

Huisman wilde graag een keer een bovennatuurlijke film maken. “Ik vind het leuk mij zo breed mogelijk te ontwikkelen”, legt hij uit. “Daar hoort ook bij dat ik alle genres verken. Ook met genres waar ik zelf niet per se groot fan van ben.” Een van de grootste uitdagingen was om tijdens het draaien alle tijdslijnen in het verhaal te blijven snappen. “Ik had op de achterkant van mijn scripts tien verschillende grafiekjes gemaakt, zodat ik zelf in elk geval goed kon begrijpen wat mijn personage al wel of niet had meegemaakt.”

Een zeer dierbare scène om te draaien was een fietsrit door New York, sinds een paar maanden zijn nieuwe woonplaats. “Toen voelde ik mij echt even enorm Hollander”, lacht hij. “Het was ook best spannend om te draaien, want het is eigenlijk onmogelijk om in New York grote stukken straat af te zetten. Veel van die fietsopnames hebben we gewoon ‘guerrilla’ gedaan, dus met een camera in een busje dat achter mij aan reed.”

Mensenlevens

Daarnaast mocht de acteur zich verdiepen in het leven van ‘airtraffic controllers’. “Het is niet te onderschatten hoe belangrijk het werk is dat die mensen doen. Het is een van de meest stressvolle banen die er zijn; zij beslissen elk moment over duizenden andere mensenlevens.” In Melbourne, waar een deel van de opnames plaatsvonden, mocht Huisman een verkeerstoren op een vliegveld bezoeken. “Het is tegelijkertijd voor die mensen ook gewoon hun werk. Ik dacht dat ze allemaal strak in het pak zouden zitten. Maar ze zaten daar ook gewoon in hun T-shirts en met slippers aan grapjes te maken. Je kan je moeilijk de hele tijd bewust zijn van die zware taak die op je schouders rust.”

Zelf heeft de Nederlander overigens niet veel met lotsbestemming en karma, twee thema’s die een grote rol spelen in 2:22. “Ik snap dat het een mooi gegeven is om een film over te maken”, lacht hij. “Maar het is niet iets waar ik mij aan vastklamp of zo. Ik ben volgens mij te nuchter om in dat soort zaken te geloven.”

BuzzE