John van ’t Schip over verlies van zijn vrouw: ‘Ze zit in mijn lichaam, in mijn systeem’

John van ’t Schip denkt nog elke seconde aan zijn vrouw Daniëlle van ’t Schip, die afgelopen oktober overleed. ,,Ze zit in mijn lichaam, in mijn systeem. Ik mis iets wat er veertig jaar is geweest: maatjes zijn en samen dingen doen”, vertelt hij in een openhartig interview met De Telegraaf.

Het gemis van Daniëlle valt de Ajax-trainer zwaar. ,,Het is gewoon heel ongezellig. Als ik thuiskom, is het leeg. En als er wel mensen zijn, dan voelt het leeg”, vertelt hij.

Bestorming van de Bastille

John krijgt een twinkeling in zijn ogen als hij vertelt hoe de twee elkaar ruim veertig jaar geleden ontmoetten. Nadat Daniëlle tijdens Lerby’s periode bij Bayern München terugkeerde naar Nederland wegens slechte schoolresultaten, sloeg de vonk écht over. ,,Zij was inmiddels zeventien en ik 21. We ontmoetten elkaar tijdens de ‘Bestorming van de Bastille’, het feest op 14 juli bij het gelijknamige café bij het Leidseplein. Een dag later zou ik aan de voorbereiding op het nieuwe seizoen beginnen en mijn moeder had me nog gevraagd het niet te laat te maken… Uiteindelijk kwam ik ’s nachts om half vijf thuis en omdat er in die tijd nog geen mobiele telefoons waren, was mijn moeder in paniek. Maar toen ze hoorde dat het om de liefde ging, was het goed”, aldus Van ’t Schip.

Nadat het stel ging samenwonen, volgde al snel het huwelijk en kinderen. ,,Bij de geboorte van Davey zei Daan nog beter te begrijpen waarom ze hier op aarde was. Ze was een oermoeder, hechtte niet aan bekendheid, maar wilde vooral een mooi gezin hebben. Wat is succes? Zij hoefde niet door heel Nederland te worden aanbeden; haar prioriteiten lagen bij het gezin”, meent hij.

Afgelopen oktober overleed Daniëlle aan de gevolgen van kanker. ,,Na haar dood hebben we zoveel mooie kaarten en brieven gekregen; ook van mensen die ik helemaal niet ken. Ik kan ze niet lezen, want na één regel lig ik weer op de grond.”

Blauwdruk

Hij vervolgt: ,,Ze zei altijd dat ze 108 wilde worden, maar accepteerde dat God een plan had gemaakt dat zij niet had bedacht. Daniëlle geloofde erin dat het een blauwdruk was die God bij haar geboorde had gemaakt. Ze was niet boos, gaf niemand de schuld en klaagde nooit. Ondanks de pijn en het feit dat ze onder de morfine en pijnstillers zat, is ze heel de periode positief met de ziekte omgegaan.”

Daniëlle is nog steeds Johns grootste inspiratiebron. ,,Ik focus me op Ajax, maar vooral op mijn kinderen, overige familie en vrienden. Zij zijn mijn uitgangspunt, mijn basis en dat voelt heel fijn.”