Johanna ter Steege: Heddy Honigmann laat veel schatten achter
Met de dood van Heddy Honigmann (70) is Nederland een van de grootste documentairemakers verloren. “Het is heel jammer dat er geen nieuwe films meer zullen komen, maar ze laat heel veel schatten achter”, zegt actrice Johanna ter Steege over het oeuvre van haar goede vriendin tegen het ANP.
Honigmann wordt nationaal en internationaal geroemd om documentaires als O Amor Natural (1996), Het Ondergronds Orkest (1997) en Crazy (1999). “Haar werken zijn altijd mooi en zijn klassiekers te noemen”, vindt Ter Steege. “Ze vertelt verhalen over hoe mensen flexibel blijven en tegenslagen overleven. Het laat de veerkracht van mensen zien en zien hoe mooi het leven toch kan zijn. Ik kan iedereen die het zwaar heeft het aanraden om een film van Heddy Honigmann te kijken.”
De actrice was goed bevriend met de regisseur en werkte met haar samen aan onder meer Tot Ziens (1995) en Hanna Lacht (2000). Ook was Ter Steege vorig jaar te zien in haar laatste documentaire No hay camino, waarin Honigmann met belangrijke mensen uit haar leven terugblikte op haar oeuvre. Dat is volgens de actrice een rijk oeuvre. “Ze hoort bij de tien of misschien zelfs wel vijf beste documentairemakers van de wereld.”
Heel geïnteresseerd
Ter Steege heeft Honigmann, die leed aan MS en kanker en ongeneeslijk ziek was, zaterdagmiddag nog gezien en afscheid genomen. Dat haar vriendin zo’n verzameling van schatten achterlaat, biedt de actrice troost. De films laten namelijk ook goed zien hoe de regisseur was als mens. “Iemand die heel geïnteresseerd was in mensen. Iemand die veel aandacht voor je had en heel nieuwsgierig was.”
De vriendschap met Honigmann omschrijft Ter Steege als “heel intens en vrolijk”. “We hadden altijd gesprekken over films en over het leven. Als ik haar iets vertelde wat ik privé had meegemaakt dan zei ze altijd: daar moeten we een film over maken. Ze bleef praten over alle films die ze nog wilde gaan maken, ook al wist ze dat dat niet meer zou lukken. Ik zei dan: natuurlijk, dat gaan we doen. Ze bleef tot het einde dromen over de mooie verhalen die ze nog wilde vertellen.”
BuzzE
