Frans Bauer geniet van 25 jaar succes, maar: ,,Voor mijn gezin geef ik alles op”

Nu zijn 25-jarig artiestenjubileum eraan zit te komen, blikt Frans Bauer (44) met Ditjes & Datjes terug én vooruit. De volkszanger uit Fijnaart telt zijn zegeningen, deed tien jaar geleden een stap terug voor zijn vrouw Mariska en hun vier zoons Christiaan, Jan, Frans jr. en Lucas en betitelt die als ,,de beste keuze ooit.” Frans: ,,Succes is leuk, maar als ik er niet kan zijn voor mijn gezin dan stop ik ermee. Dan hang ik mijn microfoon aan de wilgen.” 

Het nieuwe jaar wordt een pittige kluif voor Frans Bauer, die een dag voor oudjaar 44 werd. ,,Ik heb het erg druk, maar allemaal met leuke dingen”, vertelt de Brabantse zanger. ,,Ik ben bezig met mijn nieuwe theatertour ‘Tour de Frans’, heb een eigen vlogkanaal en daarop doe ik met mijn gezin allemaal dingen waar het eerder niets van kwam.  

Ik ben namelijk tot de conclusie gekomen dat ik door de jaren heen eigenlijk wel in bijna elke stad in Nederland ben geweest, maar dat ik eigenlijk niets heb gezien. Daarin zijn Maris en ik verandering gaan brengen. Na bijvoorbeeld alle keren dat ik in Drenthe was, had ik tot vorig jaar niet één keer de hunebedden gezien. Dat soort dingen doen we nu wel. En zo schrappen we steeds meer van onze bucketlist.” 

Bucketlist? Op jouw leeftijd en met jouw gezondheid? 

,,Jazeker. Waarom niet? Naar mate ik ouder word, ga ik steeds bewuster leven. Tien jaar geleden heb ik dat ook al ervaren. Ik had heel veel succes in Duitstalige landen. Geweldig natuurlijk, maar ik merkte aan mijzelf dat ik vond dat mijn vaderschap in het geding kwam. In plaats van op al die grote podia staan, wilde ik veel vaker bij belangrijke dingen van mijn kinderen zijn, zoals bij een potje voetbal van een van mijn jongens of een turnwedstrijd. Of met het gezin wandelen als het mooi weer is in het weekeinde. En ’s avonds helpen bij het huiswerk als dat nodig is. Heel gewone dingen, maar voor mij werden die steeds belangrijker. 

Ik zat zeven tot acht maanden per jaar in het buitenland. En dan kon ik wel eens verbaasd naar ze kijken omdat ik ze zo groot vond geworden… Er kwam een moment dat ik dacht: Tja… zingen is ontzettend leuk, maar het kan alleen als er een goede balans is tussen carrière en gezin. Alleen dan kun je succesvol zijn. Elke dag opstaan met een lach. Toen ik op een zeker moment werd gebeld door een van de jongens die ‘aap noot mies’, of wat is het tegenwoordig, had geleerd, dacht ik: was ik er maar bij geweest. Het is een kwestie van offers maken. Ik

heb alle grote shows mogen meemaken. En dat ik de kinderen kan vertellen dat ik erbij ben geweest. Maar het gaat erom dat je ’s ochtends in de spiegel kijkt en vast kunt stellen dat je met liefde en passie leeft, dan is het goed. Mijn gezin is het belangrijkste in mijn leven en daarom kies ik nu heel zorgvuldig uit wat ik wel en niet doe.” 

Zijn ophanden zijnde jubileumjaar luidt hij in met een theatershow. ,,Vanaf januari staan we met ‘Tour de Frans’ in 50 theaters”, zegt Frans. ,,In die show belichten we mijn carrière tot nu toe. Zo werken we langzaam toe naar 2019; het jaar waarin ik een kwart eeuw artiest ben.  

De theatershow wordt echt heel mooi. Het is een one man show die gepaard gaat met nieuw werk en stukken uit de oude doos en een live orkest. Ik heb zoveel moois mee mogen maken. En eind vorig jaar won ik nog een NL Buma Award omdat ik het bestverkochte album in mijn genre had. Kun je je voorstellen? Ondanks dat mijn genre op de radio amper wordt gedraaid! Dan voel je dat je nog meetelt.” 

Tevreden: ,,Ik zeg je: wat wil ik nog meer? Zo’n zanger uit Fijnaart… De kunst is om een verrassing te blijven binnen je eigen genre en tegelijkertijd jezelf niet te verloochenen. Zo vlieg ik het ook op tv aan: veelzijdige programma’s maar wel altijd op mijn manier. Het plezier zit ook niet per se in het spelen voor grote zalen. Het gaat erom wat je je fans probeert te laten ervaren en mee laat maken.” 

Papa is dus blij. En hoe zit dat met jullie vier zoons? 

,,Christiaan wordt komend jaar 17 en gaat dan beginnen met zijn theorielessen. Dat vind ik wel echt een mijlpaal. Waar blijft de tijd? Hij wil jurist worden en daarvoor studeren aan de Universiteit van Leiden. Ik ben trots dat hij die kant op wil en dat het erop lijkt dat hij dat ook kan.  

Frans jr gaat volgend jaar naar het voortgezet onderwijs, Jan gaat ook heel lekker. Lucas zit op de lagere school. Het echte leven, hij gaat stappen maken. En dat gaat met allerlei nieuwe emoties en ook zorgen. Hoe gaat dat allemaal straks. Grijze haren zal ik krijgen. Haha! 

Ik ben trots op de kinderen dat ze zo’n drive hebben om iets te bereiken. De kinderen van nu zijn toch echt wel anders dan wij vroeger waren. Wij waren veel meer van het spelen, maar tegenwoordig zitten ze voortdurend op internet met elkaar. En vragen ze elkaar gewoon: wat wil jij worden? Vroeger was het toch meer van: als je een dubbeltje bent, zul je niet zo gauw een kwartje worden. Daarvan merk ik nu weinig meer.” 

Hoe ging dat bij jou thuis vroeger? 

,,Ik wilde eigenlijk een winkeltje gaan beginnen. Nadat ik de MEAO in Roosendaal had gedaan. Dat was bij ons thuis al heel wat, ik ben een kind van ouders die niet konden lezen en schrijven. Zij waren al gigantisch trots op mij met mijn opleiding.  Ik wilde iets in de kleding, of cd’s, in elk geval in retail. Ik zat nog op de groothandelsopleiding toen ik met ‘Als Sterren aan de Hemel staan’ een hit had. En toen begon mijn zangcarrière. Natuurlijk was ik al vanaf mijn jeugd bezig met zingen en liedjes. Maar zonder dat ik het in de hand had, werd het opeens een gigantische hit. Ik vloog van 20 optredens per jaar naar 250.  

Aanvankelijk probeerde ik in de weekenden te zingen en maandagochtend weer in de schoolbanken te zitten. Maar dat hield ik natuurlijk niet lang vol. Al snel maakte ik de keuze om volledig voor het zingen te gaan. Ook Duitsland kwam om de hoek zeilen, ja en toen was helemaal het hek van de dam. Want Oostenrijk en Zwitserland volgden ook. Dag en nacht was ik onderweg van Hamburg naar Berlijn, Wenen en Graz. We huurden zelfs een vliegtuig om gauw tussen Nederland, België, Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland te kunnen verplaatsen.  

Ik ontmoette fantastische mensen. Groten der aarde, zoals de boksende gebroeders Klitschko , Engelbert Humperdinck en Tom Jones. Alles kon. Het waren gouden jaren. 

Naast jouw jubileum nog plannen?  

,,Het wordt weer tijd voor een nieuw boek. 15 jaar geleden kwam mijn eerste uit. Maar dan wil ik geen aangepaste biografie of zo, maar echt zelf een thriller schrijven. Dat lijkt me gewoon geweldig om te proberen. Je weet maar nooit.” Dan bedachtzaam: ,,Maar het mag niet ten koste gaan van ons gezin. De enige reden om te stoppen met zingen, is voor hen. Als ik moet kiezen, kies ik voor Maris en de jongens. Hoe ouder ik word, hoe meer ik mijn ouders begrijp. Zij waren altijd bezorgd. En dan zei ik: Schei toch uit, ik stap gewoon nog even op de fiets naar Roosendaal. En nu merk ik dat ik zelf ook de neiging heb om even te bellen of te appen of ze ergens goed zijn aangekomen.  

Naar mate ik ouder word, beleef ik het leven intenser. Dingen als verjaardagen worden belangrijker voor me. Dat komt omdat ik verliezen heb meegemaakt van dierbaren. Dan ga je elke mogelijkheid om samen te komen veel waardevoller vinden. Oud en nieuw samen vieren. Kerstmis. Dat zijn voor mij ijkpunten. En dan kijk in naar het pakket aan herinneringen dat ik heb kunnen maken. En dan besef ik ook altijd weer: je gezondheid is je kostbaarste goed. En met mijn verjaardag ben ik altijd weer blij dat ik er een streepje bij kan zetten met de mensen die ik liefheb. Als dat niet kan, wordt het de hoogste tijd om na te denken over stoppen met zingen.”