Entertainment deskundige Jos la Grande: Seksuele geaardheid van Mark is net zo saai als Rutte zelf

Afgelopen week dook opeens een foto op van Mark Rutte, ontspannen verpozend op een terrasje. De foto werd volop gedeeld, zelfs door een parlementaire verslaggever van naam, omdat Rutte daar met een man (!) had afgesproken. Het was voldoende brandstof voor de speculanten die Rutte heel graag als de homoseksueel willen framen die nog niet uit de kast is gekomen.

Het zal de minister-president, die deze afgelopen week heimelijk zijn record van langst zittende premier vierde, een worst zijn. Hij passeerde Ruud Lubbers, die in 1994 totaal de weg kwijtraakte na zijn ellenlange regeerperiode. Ook Rutte kreeg de afgelopen twee jaar veel voor zijn kiezen en is er zonder meer sprake van enige metaalmoeheid.

Vers bloed

Na meer dan 12 jaar Rutte ontstaat automatisch het gevoel dat het tijd wordt voor vers bloed. Rutte denkt daar volstrekt anders over. ‘Ik ben op de helft”, vindt hij.

De vraag is waarom bij Rutte niet het zelfbesef is doorgedrongen dat er een tijd van komen is en een tijd van gaan. Je zou toch zeggen dat dit uitgangspunt onlosmakelijk verbonden is aan verantwoord leiderschap bij CEO’s en bij politici. Tenzij ze verblind zijn door de machtswellust die gaandeweg ontstaat aan de top van de apenrots.

Gewoontedier

Bij Rutte ligt het een slag anders. De man is een gewoontedier. Dag in dag uit heeft hij hetzelfde ritme. Vakanties zijn herhalingen van de vakanties van vorig jaar. Met dezelfde reisgenoten, logerend op dezelfde locaties en jaar in jaar uit met dezelfde activiteiten.

Dan nu de hamvraag: waarom is onze premier zo gehecht aan zijn baan? Het antwoord is onthutsend simpel. Hij heeft niets anders omhanden. Behalve enkele goede vrienden, zoals Jort Kelder en Koen Petersen. That’s it. Dát is de onthutsende verklaring waarom Rutte op zijn stoel blijft zitten.

Maar stop eens met speculaties over Rutte’s seksuele geaardheid. Die is namelijk net zo saai als Rutte zelf.