Emile heeft veel (wal)noten op zijn zang
Ik ben geboren in Amsterdam. Het grootste deel van mijn leven heb ik in Amsterdam en in Den Haag gewerkt. Wij wonen nu bijna 22 jaar in Ophemert in de Betuwe en dat is het platteland.
Elk jaar verbaast het me meer hoe de verschillen tussen de Randstad en het ‘Randland’ toenemen. Als ik vanuit Amsterdam via verkeersplein Deil bij Meteren de snelweg verlaat, lijkt het alsof ik op drie kwartier van de hoofdstad in een andere wereld kom. Een wereld waar niemand ligt te zeiken over dat gedoe met Zwarte Piet. Waar tijdens een verjaardag nog nooit het woord genderneutraal is gevallen. Iedereen begrijpt dat er (soms) gejaagd moet worden, bijvoorbeeld op vossen die als massaslachters te keer gaan. Als ik een mollenklem zet, is er niemand die zegt: wat zielig voor de mol.
De ‘me too’ discussie wordt bij ons enigszins schouderophalend gevolgd. Als ik gekscherend aan een mollige dame in het ‘dàrp’ vraag of ze me aangeeft als ik aan haar billen zit, zegt ze: ‘Doe maar jochie. Als jij dat leuk vindt…’
In ons dorp is er geen discussie over vuurwerk. Ook de tegenstanders gunnen de
voorstanders een half uurtje knal- licht- en rookplezier. Het gevaarlijke knalvuurwerk is door fanatici al in september in Duitsland gekocht. Schijnen ze in Den Haag ook niet in de gaten te hebben. Omdat ik over de beste tuinapparatuur beschik, maai ik met de bosmaaier de sloten die grenzen aan de buren. Van mijn buren krijg ik dan een reuzezak walnoten van de twee walnootbomen in hun tuin. Ze eten ze zelf niet en ik ben er dol op. De buurman heeft een sleutel van ons huis voor als er iets zou gebeuren. Als er een postpakketje komt en we zijn niet thuis, wordt het pakketje gewoon onder een afdakje gelegd en niet mee terug genomen.
In onze omgeving is de rekening in een café of restaurant gemiddeld 30% lager dan in de grote stad. Parkeergeld betalen we bijna nooit.
Afgelopen zaterdag hebben we nog met zes man bij Anadolu in Tiel gegeten. Misschien wel de vriendelijkste, Turkse shoarmatent van ons land. Een broodje, barstensvol shoarma, voor €5,50 en €6,00 met extra pitabroodje; je maag zit propvol.
Wij zullen niet meer terugkeren naar de grote stad, maar gaan wel regelmatig naar de grote stad. Al was het alleen maar omdat beide dochters in Rotterdam wonen. Als het even kan met de trein met kortingskaart. Scheelt de helft. Als huishoudspecialist moet je op de
kleintjes blijven letten.
Reactie: [email protected]
Tip van de week
Tip van de week
Inktvlekken
Inktvlekken zijn vaak lastig te verwijderen. Inkt uit kleding werd vroeger verwijderd met
gewone melk op een doekje en dan langdurig deppen. Daarna gewoon in de was. U kunt het
ook proberen met spiritus of terpentine of deppen met alcohol. Eventueel nabehandelen
met azijn. Inktvlekken op handen verdwijnen door de handen af te wrijven met de
binnenkant van een citroenschil. Grote inktvlekken in een tafellaken verdwijnen door er
heel veel volle melk op te gooien. De vlek steeds uitknijpen en herhalen. Kan wel drie liter
melk kosten. Inktvlekken uit marmer reinigen door een spons met bleekwater een nacht op
de vlek te leggen. U kunt ook één deel ammonia en drie delen water op de vlek wrijven.
Zie voor meer tips huishoudbode.nl
