Emile is kattig

Als je schrijft dat je honden of katten haat en ze het liefst wil doodmeppen, dan heb je een groot probleem. Zeker op de sociale media.

Ik heb een haat-liefdeverhouding met huisdieren. Nee, ik sla ze niet – hooguit een slaande beweging. Toch hebben wij al tientallen jaren huisdieren. Op dit moment de West Highland White terriërs en zusjes Stoffer & Blik. Zij zijn tien jaar en nog opmerkelijk fit. Waarschijnlijk door de goede zorgen van mijn vrouw. Deze hondjes eten werkelijk alles, zelfs afgewerkte olie die ik ooit buiten liet staan in de veronderstelling dat zij daar toch niet aan zouden likken.

Co Nijn

Ze eten ook alle soorten groente en fruit met een voorliefde voor kersen. Als je even uit het zicht bent, likt een van hen het tafelkleed schoon. Wij hebben dus geen kruimeldief. Wij hadden ook jarenlang een konijn (nooit aanschaffen voor de kinderen. Ook niet als ze er om smeken). Hij heette Co Nijn en woonde in een verrijdbaar hok. Ofschoon allerliefst heb je er niks aan. Bovendien houd ik niet van een konijnenbout. In de winter zetten wij zijn hok op het terras bij onze slaapkamer beneden. Elke ochtend verwelkomde hij ons kwispelend. Co Nijn werd bijna tien jaar oud, wat volgens mij een hele leeftijd is.

Bij ons komt ook regelmatig Kobus op visite, de kater van mijn oudste dochter en haar vriend. Ik ben een kattenliefhebber, maar ik moet ook meteen erkennen dat het onuitstaanbare, totaal verwende en hautaine rotbeesten zijn. Het tegenovergestelde van onze honden. Kobus slaapt minstens zestien uur per dag. Hij wil altijd het allerbeste eten en haalt zijn neus op voor tal van lekkernijen waar onze honden een moord voor doen.

Tussen onze honden en Kobus gaat het uitstekend. Dat wil zeggen, de kat negeert dit duo volledig. Als je Kobus roept, komt hij niet. Hij denkt: laat ze maar lekker verrekken. De kater is volledig gewend aan het ritje Rotterdam naar Ophemert. In de auto kijkt hij graag naar buiten. Heel soms komt hij bij me liggen als ik laat in de avond op de bank lig en – zoals deze week – via Netflix naar de Spaanse serie La Casa de Papel kijk. Dan wil hij geaaid worden, maar na een minuut is hij dat weer zat.

Goed beschouwd ben ik onaardig voor onze eigen, dankbare honden en te aardig voor die opvreter uit Rotterdam.

Zal mijn dochter nu boos zijn?

Tip van de Week