Emile Bode heeft verhuisvrees

Als u deze column leest, liggen mijn vrouw en ik voor apegapen op de bank. Wij hebben onze oudste dochter in Rotterdam verhuisd. Een dikke week lang. Samen met de ouders van de schoonzoon. Hij heeft als onderwijzer vakantie, de arme ziel.

Naarmate ik ouder word, heb ik steeds meer last van ‘verhuisvrees’.

Dochter en vriend zijn verhuisd naar een compleet pand, een kilometer verder in het Oude Noorden in de Maasstad. Dat pand telt drie etages en een benedenverdieping. Dat zijn drie smalle trappen maal veertien treden. Met als toetje een zoldertje, uitsluitend te bereiken met een vlizotrap.

Sjouwen

Ik ben kapot van het sjouwen met al die dozen en voorwerpen naar de hoogste verdiepingen. Samen met de onderwijzer heb ik meubels in elkaar gezet, de voor- en achtertuin schoongemaakt, een paar muurtjes geschilderd, ramen op duizelingwekkende hoogte gepoetst en hoe vaak we wel niet op en neer zijn gereden voor een vrachtje…

Enig pluspunt was de aanwezigheid van een Rotterdamse schoonmaakster met een prachtig figuur waardoor de onderwijzer, de schoonzoon en ik een hoop foute grappen maakten. Wat dat betreft hoeft de stichting Sire zich geen zorgen te maken: wij zijn nog echte jongetjes!

Hetero-onderwijzer

Maar ons leven staat onder druk. De onderwijzer van 62 jaar is nog zo’n beetje de enige hetero-onderwijzer op een megaschool. De rest is vrouw, homo en wellicht loopt er nog een verdwaalde transgender rond.

Nederlanders verhuizen gemiddeld zeven keer in hun leven. Dat is ongeveer eens per tien jaar. Zelf ben ik na mijn geboortehuis in Amsterdam zes keer verhuisd, dus dat klopt aardig. Bij jongeren ligt dat een slag anders. Zij wisselen veel vaker van baan en moeten of willen daarom veel vaker verhuizen.

Tennisarmen

Mijn oudste dochter van 31 jaar verhuist nu voor de negende keer. Als student kwam ze in Rotterdam en in deze stad is ze nu voor de zevende keer verhuisd. De onderwijzer en ik hebben afgesproken, dat we ‘verhuisweigeraars’ worden als de relatie tussen dochter en schoonzoon onverhoopt zou uitgaan. Want ik ben helemaal klaar met dit werk en ik heb twee tennisarmen.

Overigens zijn mijn vrouw en ik In december weer de klos. Dan verhuist ook mijn jongste dochter naar Rotterdam. Mijn aanwezigheid wordt dan weer op prijs gesteld.