Emile en z’n megatuin

A garden is a beautiful thing and a job forever. Deze tekst, op een klein bordje, staat al jaren in een border in onze tuin. Ik moest er dezer dagen aan denken toen ik samen met onze dorpshovenier en buurman Jan-Willem een deel van de voortuin reconstrueerde.

Dat moest gebeuren omdat we eind augustus de door rupsen aangetaste buxussen hebben laten rooien. In plaats daarvan verlengen we nu het grasveld, maken een klein terrasje in de voortuin en hebben het grindpad verbreed. Het is nu 17 meter lang en 1.30 meter breed.

Allee

Mijn 85-jarige dorpsgenoot Wout Woltz (oud-hoofdredacteur van NRC-Handelsblad) kwam even langs en sprak niet van een pad maar van een allee. Ik schep er waar genoegen in om het pad goed op te vullen met grind zodat je zwaar door de kiezels moet ploeteren om onze voordeur te bereiken. Een kansloze missie voor iemand met hoge hakken.

Zes keer naar de afvalverwerking

Een grote tuin is een kostbare zaak, ook al probeer je zoveel mogelijk dingen zelf te doen. Een kraan moet de 150 meter buxussen verwijderen en de grond vlakken. Met mijn schoonzoon moest ik met een geleende aanhanger zes keer naar de Avri (Afvalverwerking) rijden om de buxussen te dumpen. Heel veel grind moest plaatsmaken voor gras. Ik had achter nog circa 700 klinkertjes voor het terras en die moeten ook gehaald en gelegd worden. De zware opsluitbanden moeten aan weerszijden van het lange grindpad komen.

Opperman

We hebben zand nodig, extra grind, 50 bandjes en ik heb ook maar gelijk tien kuub compost laten brengen voor de borders. En de dorpshovenier moet uiteraard betaald worden. Bij dergelijke operaties fungeer ik als opperman. Dat is een medewerker die zorgt voor het klaarleggen en aanreiken van materialen en hulpmiddelen. Jij bent de sjouwer en Jan-Willem is de vakman. Hij kan overigens voor geen meter schrijven.

Zwarte compost

Als u dit leest, zijn we nagenoeg klaar. Dan is het pad gevuld met grind en de naastgelegen border is bedolven onder schone, zwarte compost. De kans is groot dat de eerste groene sprietjes in het gezaaide grasveld zichtbaar worden, tenzij de storm alle graszaadjes laat wegwaaien.
Ik sluit niets uit. Ik heb nu twee tennisarmen, maar ook een voldaan gevoel. Laat die winter maar komen!

Weektip

Een pot in de winter

Oktober is de maand om de tuin winterklaar te maken. Ook de tuinpotten worden leeggemaakt en schoon in de schuur opgeborgen. U doet er verstandig aanvolgend jaar zoveel mogelijk gebruik te maken van grote tuinpotten en –bakken. Dat geeft veel voldoening en u kuntmet kleuren variëren met bijvoorbeeld een boompje in het midden.

De bodem van een grote pot kunt u vullen met hydrokorrels voor een goede afwatering. Doe deze korrels in een oude panty. Dan kunt u ze elk jaar hergebruiken.
Daarna tweederde tuinaarde en een derde potgrond.
Niet alle potten hoeven in de ‘winterstalling’. U kunt nu nog met winterheide en violen werken. Veel leuker is een grote pot vullen met voorjaarsbollen. Op 15 centimeter diepte tulpen of hyacinten. Dan een laagje van drie centimeter aarde en daarop narcissen. Weer een laagje van 3 centimeter en bovenop komen dan krokussen of blauwe druifjes. Dat afdekken met drie centimeter grond. Dan heeft u kleur van februari tot begin mei. Ook leuk op het balkon.

Duizenden tips van Emile Bode vindt u op huishoudbode.nl