Drama voor Nederlandse Lido-danseres Renée

Het verhaal van Renée Roozendaal uit Noord-Holland is een meisjesdroom die werkelijkheid is geworden. Geboren in een klein dorp in Noord-Holland is de showdanseres de ster in het Parijse variété­theater het Lido aan de Champs-Élysées. Sinds kort is Renée zelfs de ‘captain’ van de gerenommeerde dansgroep. „Het Lido is een magische plek voor mij.”

Het begon allemaal toen Renée een jong meisje was. „Ik was acht”, vertelt de captain van de Bluebell-danseressen van het prestigieuze variététheater Lido aan DenD. „Ik werd toen door mijn oma meegenomen naar het Nationaal Ballet in Amsterdam, waar we de voorstelling De Notenkraker heb ben bezocht. Ik wist meteen: dit wil ook. Ik was betoverd door het ballet, het podium, de kostuums, de muziek.”

Vanaf die tijd oefende de kleine Renée waar het maar kon in huis. Ook ging ze naar het Nederlands Kindertheater in Purmerend (NKT). „Daar heb ik gedurende tien jaar leren zingen, dansen en toneelspelen”, vertelt ze over de plek waar ze haar liefde voor theater verder ontwikkelde. 

Danseres
„Naast mijn havo-opleiding was ik er op een zeker moment elk weekeinde twee dagen te vinden.”

Het was haar docent die Renée vroeg wat haar plannen na de havo zouden zijn. „Ik antwoordde dat ik overwoog om de richting op te gaan die mijn oma en moeder ook hadden gekozen: juf worden. Dat betekende dat ik naar lerarenopleiding Pabo zou gaan.” Dat was een antwoord dat de theaterdocent niet direct had verwacht.” De NKT-docent plantte met deze vraag een zaadje in het hoofd van Renée. Zou ze danseres kunnen worden? 

Hoge hakken
Renée werd aangenomen bij de dansopleiding in Haarlem. „Ik heb daar diverse vormen van dans geleerd. Van ballet, werelddans en jazz tot modern.” Ze viel op. „Mijn jazzdocent zei al snel: ‘Ik zie jou wel in het Lido dansen, de meisjes daar zijn heel lang.’ Voor ballet had ik veel eerder moeten beginnen. Het was in die periode dat ik een vierdejaars studente in een lege studio op school privétraining zag doen voor het Lido. Ze danste op hoge hakken, wat uitvoerig werd bekeken door Pascale Eyk (die zelf in het Lido danste en de dochter is van pianist en muzikaal arrangeur Tonny Eyk, red.).”

Cirque du Soleil 

Geïntrigeerd door wat ze had gezien, greep Renée in 2014 haar kans om auditie te doen voor het Lido met beide handen aan. Terwijl ze gedurende een lange selectie­dag intensief danste, veelvuldig werd opgemeten (de minimale lengte moet 1.75 m zijn) en er door voormalig leden van Cirque du Soleil werd gekeken of de danseressen geschikt waren voor luchtacrobatiek, schopte Renée het tot de laatste ronde. 

Liefde
„Alles werd op film gezet en toen het klaar was, zeiden ze: ‘Je hoort nog van ons.’ En dat was het voor dat moment.” Vervolgens werd het 14 juli, een grote feestdag in Frankrijk. Het was de laatste dag waarop Renée en haar ouders verwachtten iets vanuit de Franse hoofdstad te vernemen. Prompt, kwam er die dag bericht. „Ik was toegelaten tot de cast en de vraag was of ik op 5 januari kon beginnen.” Renée, die tot dan toe nog nooit in Parijs was geweest, had opeens een baan. Samen met haar vader ging ze voor een week naar de lichtstad toe. 

Backstage
„We hebben daar álles wat er was te zien en te doen, gedaan. Ook gingen we naar het Lido de Paris om er een show bij te wonen. Na afloop mocht ik backstage komen voor een gesprekje en eerste instructie over alle rangen bij het showballet.” Renée hoefde niet helemaal onderaan bij de Bluebells te beginnen, maar mocht meteen instappen bij de Belles. Boven haar groepje stonden de Sublimes, bestaande uit vijf vrouwen van wie er één de hoofdrol heeft. 

Een droom
Kort na de jaarwisseling naar 2015 stapte Renée uiteindelijk op de trein naar Parijs. Ze had er via een andere danseres een kamer kunnen regelen. De repetities werden destijds vanwege een verbouwing bij het Lido buiten de stad gehouden. Renée beleefde alles als een droom. „Ik vond het geweldig om deel uit te maken van ‘the company’. Vooral toen ik in het Lido zelf stond, besefte ik hoe magisch ik die plek vind.”

Invaller

Al snel viel het talent en de verschijning van Renée op en werd ze gevraagd om understudy voor de hoofdrol te worden en invaller bij de Sublimes. „Het was niet per se gemakkelijk door de concurrentie, maar ik genoot.” 

Bezetting
Zoals vele theaters in de wereld kwam ook het Lido de Paris stil te liggen tijdens de corona-pandemie. In die periode veranderde er veel in de bezetting bij de danseressen. Voor Renée pakte een en ander gunstig uit: drie plekken boven die van haar, vertrokken de danseressen. „Zo schoof ik door en werd ik captain van de capitain van de sublime line van het Lido de Paris.”

Voelt vertrouwd
Ondertussen is Renée gesetteld in Parijs. Na zes verhuizingen binnen de stad streek ze met haar vriend neer in het achttiende arrondissement. „Ik heb er mijn draai gevonden en dat terwijl ik voorheen geen woord Frans sprak. Hoewel mijn ouders nog altijd in Midden-Beemster wonen, speelt mijn leven zich af in Parijs. Daar ken ik de mensen en wonen mijn vrienden. Het voelt er vertrouwd als een dorp en niet als een grote stad.”