De laatste jaren van Vera Lynn
Als de naam Vera Lynn valt, zal niet per se bij iedereen een lichtje opgaan. Toch was deze Grande Dame, die in juni op 103-jarige leeftijd overleed, een ware heldin. Niet omdat ze gewapend en uit was op overwinning, maar wel omdat ze tijdens de Tweede Wereldoorlog met haar muziek zoveel harten beroerde.
DAME VERA LYNN. Ze bood hoop, troost en liefde aan veel soldaten die tijdens ’40-’45 hun leven riskeerden voor de goede zaak, zoals de bevrijding van ons land. Met haar lied ‘We’ll meet again’ gaf ze strijders en hun thuisfront een houvast. Op 18 juni van dit jaar werd bekend dat The Forces’ Sweatheart er niet meer is.
Vijf jaar geleden gaf Vera Lynn in haar knusse cottage in het Britse dorpje Ditchling een interview. De aanleiding was de, toen, viering van de 70-jarige bevrijding van ons land. Ter gelegenheid daarvan had onze nationale vedette Anneke Grönloh, die in 2018 stierf, het lied We’ll meet again lied opnieuw opgenomen met het M’streechter Mannenkoor.
In dat jaar, 2015, had ze al de respectabele leeftijd van 98 jaar bereikt. Al langere tijd werd ze liefdevol verzorgd door haar dochter Virginia. Alle afspraken met haar moeder passeerden haar. En alles werd in samenspraak goed- of afgekeurd.
Na ettelijke weken van contact, waarvoor toen de manager van Anneke Grönloh, Bart Peeters zich als regelateur van deze historische ontmoeting had ontpopt, kwamen we met een taxi aan. De ontvangst: hartelijk. Vriendelijke woorden, tea with or without milk or sugar, and some sweets. En niet veel later maakte de Grande Dame haar entree.
Hoewel de leeftijd hoog, de geest was nog altijd helder. Met twinkelende ogen vertelde ze – al was haar wereldje wel wat minder groots dan daarvoor – vanuit haar comfortabele zitstoel aan De Telegraaf honderduit over al haar avonturen.
„Het lopen lukt me nagenoeg niet meer”, vertelde de Britse vedette toen. De zangeres, die tijdens de Tweede Wereldoorlog met haar bekende liederen zoals We’ll meet again, Land of hope and glory en White cliffs of Dover de mensen aan het front en thuis hoop gaf, blikte met mij terug op haar roemrijke carrière.
Dat haar kwaliteit van leven toen al een stuk minder was geworden, aanvaardde ze ten volle. „Natuurlijk vind ik dat jammer, want ik kom nauwelijks nog de deur uit. ,,Maar laten we eerlijk zijn: ik heb voor tien geleefd. De hele wereld heb ik gezien: Australië, Amerika, Europa… En mijn optreden in Birma. Welk mens kan dat nou zeggen? Ik heb alleen maar heel veel om dankbaar voor te zijn. En dat ben ik dus ook. Ik heb alle kansen van de wereld gehad en ook gepakt. Wie had dat toch kunnen denken, toen ik als zevenjarig meisje in 1935 mijn allereerste optreden voor de radio had?”
Bijzondere band
Vera Lynn werd geboren in de Britse hoofdstad Londen in 1917. Zo klein als ze was, zingen en dansen deed ze al vanaf het moment dat ze dat kon. ,,Ik verbeeldde me niets, groeide op in een gezin in de arbeidersklasse. Nooit had ik me voorgesteld dat ik later in mijn leven zo- veel van de wereld zou gaan zien. Stel je ’ns voor… in díé tijd, waarin radio het belangrijkste medium was… Het was nogal wat. Maar dat gebeurde wel toen mijn liedjes in oorlogstijd zo populair werden. Er is me niets ontzegd.”
Mijn dagen zien er nu heel anders uit. Mijn dochter Virginia is met haar man en hun Jack Russel, Digby, bij me ingetrokken, zodat ik niet alleen meer in dit grote huis ben. Naast het lezen van mijn boeken, naar buiten kijken enthousiast, maar ook nuchter tegelijk. Ik heb me in Amsterdam altijd erg welkom en thuis gevoeld.”
