Column Maaike november

Een gelukzalig concert 

Ik bezocht een concert in Paradiso en dat mocht in de krant, want zoiets had ik in tijden niet gedaan. Al maanden riep ik tegen vrienden en familie dat ik beter voor mezelf moest gaan zorgen. Het is helaas nog geen automatisme, maar ik ben lekker op weg. Niet alleen de focus op het werk en de kinderen, maar ook op mij. Nu was het moment aangebroken dat ik het daadwerkelijk ging doen. Die avond ging ik uit mijn dak bij Billy Ocean. Ok, ik weet het, Billy is een beetje vergane glorie, maar daar gedij ik nu eenmaal goed op. Geen groter geluk dan dansen op weemoedige jeugdherinneringen. Mijn vriendin legde stiekem alles vast op video zodat ik mezelf na afloop vals zingend, maar stralend van vreugde terugzag. De dag erna vroeg mijn dochter Puck bij het ontbijt of ik het leuk had gehad. Ik liet haar met licht gene de video zien waarop we allemaal hard moesten lachen om mijn gebrek aan zangtalent. Puck sloeg een arm om me heen, gaf me een kus en zei: ,,Wat goed dat jij naar een concert bent geweest, mama. Ik vind dat leuk voor jou.” Het is dus toch waar, geluk begint bij jezelf en dat straalt vanzelf op je naasten af. Ik heb besloten er een maandelijks uitstapje te maken.  

Dit vind ik leuk 

De jongste tekent. Ik zit naast haar aan tafel en lees de krant. ,,Volgens juf mag er geen stukje wit overblijven”, zegt ze ineens zonder op te kijken. Oeps. Ik denk er het mijne van. Wil niet dat een creatief kind op haar zesde al negatief beïnvloed wordt. Voordat ik iets kan zeggen, gaat ze verder: ,,Dat klopt niet. Juf begrijpt er niks van. In huis en in de natuur is veel wit. Dan kan het dus ook in een tekening of kleurplaat…” Ik heb er weinig aan toe te voegen. Zacht bijtend op de lippen, als in een trance, kleurt ze fanatiek verder.