Column Maaike

,,Mama, denk je dat Ties me een kaartje stuurt voor Valentijnsdag?” De jongste kijkt me vragend aan. Charlie is een dromer en sinds een tijdje verliefd op een klasgenoot, de zoon van een vriendin van me. Charlie heeft tot nu toe meer last dan plezier van de ontluikende liefde. Ze zijn elkaars maatjes in de klas en toch spelen ze nooit samen. Soms loopt haar hoofd rood aan wanneer Ties naar haar kijkt. Blijkbaar is zes jaar niet de ideale leeftijd om met de andere sekse te spelen, althans dat merk ik op onze basisschool. Daar spelen de jongens, buiten het schoolplein om, nauwelijks met meisjes en vice versa. Het zal wel aan de verschillende interesses liggen. Haar vraag ontroert me. Ik wil Charlie het liefst een beetje beschermen tegen dat kleine liefdesleed want ik merk dat Ties helemaal niet met meisjes, laat staan Valentijnsdag, bezig is. ,,Ach lieverd, ik heb geen idee maar ik weet een ding: de meeste mannen en jongens houden niet echt van kaartjes sturen.” Klonk ik te negatief? Ze haalt haar schouders op en zucht. De volgende dag op school zie ik de moeder van Ties, ze duwt me zachtjes aan en fluistert: ,,Zo leuk die twee!” Ze wijst naar onze kinderen die samen met veel lol de klas opruimen. ,,Ties zegt de hele tijd dat Charlie zo leuk is.” Als ik dat een paar minuten later aan mijn dochter vertel, zegt ze: ,,Ik stuur hem sowieso een kaart, of hij dat nu leuk vindt of niet.”

Dat vind ik leuk

Het is ijskoud buiten en ik zit met een vriendin op het verwarmde terras. De bediening vraagt een zwerver, die met z’n tassen bij de heater zit, weg te gaan. Op het moment dat wij ons er mee willen bemoeien vraagt een man, die iets verderop zit, aan de zwerver: ,,Vind je slagroom lekker?” Hij knikt. ,,Dan graag chocolademelk met slagroom voor deze meneer, en daarna mag ‘ie eten wat hij wil op mijn kosten.” De ober mompelt iets en loopt terug naar binnen. De zwerver glimlacht en bedankt de vriendelijke gast. Mijn vertrouwen in de mensheid is hersteld.