,,André Hazes wisselt sneller van vriendin dan van onderbroek”

Sommige mensen leven in een bloedverziekend hoog tempo. Een daarvan is, voor mij, André Hazes. Althans, als het op zijn liefdesleven aankomt. Als een soort Gordon 2.0 (die ook keer op keer ‘de liefde van zijn leven’ gevonden zegt te hebben) lijkt hij het ene na het andere liefje te verslinden.

Er lijkt haast iets dwangmatigs in te zitten: nog voordat hij het goed en wel met de een heeft afgehandeld, staat de opvolgster al in de coulissen te trappelen. Volgens mij wisselt André vaker van vriendin dan van ondergoed.

Geruchtmakend

Zo hadden we eerst de geruchtmakende relatie tussen André en Monique Westenberg, met wie hij een zoontje kreeg. Geruchtmakend schrijf ik, omdat vanaf het moment dat de twee samen gingen tortelen, moeder Rachel overhoop kwam te liggen met haar zoon. Vervolgens ontvouwde zich een scenario wat toch wel de natte droom van soapscenaristen moet zijn.

Spoorslags werd André verliefd op RTL Boulevard-presentatrice Bridget Maasland. Plots leek er geen leven voor Hazes mogelijk zónder de vrouw, met wie hij in een vorig tijdperk tijdens het huwelijk van Patty Brard tussen het fust ‘meer dan een kusje’ zou hebben uitgewisseld.

BRA-ZES

Levendig herinner ik me zelfs nog hoe Bridget, die eveneens tot over haar oren verliefd was, eind 2019 na een bezoekje aan de nagelstyliste trots haar twee handen liet zien: BRA-ZES, verwijzend naar hun polderequivalent van Brangelina.

Maar, een aloud gezegde, dat verdomd als het niet waar is nog vaak uitkomt ook, luidt: zoals je hem krijgt, zo zal je hem ook weer verliezen. In het geval van Bridget ging dat sneller dan wie dan ook kon vermoeden.

Gedumpt

Binnen luttele maanden nadat Monique in zak en as achterbleef, met zoontje André, werd ze tijdens een liefdesvakantie keihard gedumpt. Wat bleek het geval? Monique was op datzelfde exotische eiland en had kennelijk tijdens een korte ontmoeting in, bij, op, onder of naast de toiletgroep aan het strand het hart van haar ex teruggewonnen.

Het verhaal schreef zichzelf als een sprookje. Wát een hereniging! Zou ware liefde dan toch bestaan? Daaraan twijfelde niemand toen we zagen hoe Dré zijn Monique ten huwelijk vroeg in het Wereldmuseum in Rotterdam. Er waren kaarsen, talloos in aantal, pianomuziek, een knoeperd van een ring en daar popte hij de vraag: Wil je…? Natúúrlijk zei ze ‘ja’.

Pre-huwelijksgeluk

Dat pre-huwelijksgeluk duurde een maandje of vier. In maart van dit jaar was het, opnieuw, Monique die het nakijken had. En warempel: binnen drie weken was daar mevrouw Hazes nummer 3, Sarah van Soelen.

Wat er vervolgens gebeurde, probeer ik kort te houden: er zou sprake zijn geweest van verslavingen en ,,een gebrek aan mediatraining”, waardoor zowel Sarah als André uiteindelijk een tijdje uit het publieke leven verdwenen. Tijdens, laten we het ‘coachingsessies’ noemen, in Spanje zouden hun problemen als sneeuw voor de zon verdwijnen.

Eenmaal terug leek er van de pril ontloken liefde tussen Sarah en Dré weinig meer over. Hoewel Hazes toch echt wel wat opgestoken leek te hebben van een mediatraining – hij zweeg – smeerde Sarah het nog even uit om uiteindelijk toch wel een soort van te onthullen dat het over was.

Afgelopen week zou André teruggekeerd zijn onder de vleugels van zijn moeder, werd hij opnieuw gelinkt aan Monique én doken geruchten op over een nieuwe liefde. Nu las ik eens iets over een verslaving aan verliefd worden. Dat wordt ook wel ‘limerence’ genoemd: een serieuze term uit de psychologie.

Hoe zou dat zijn? Lijden aan ‘limerence’? Het lijkt me vreselijk moeilijk. Het is niet eens iets dat je koopt, zoals alcohol of drugs. Maar iets dat je met verbeeldingskracht creëert. Was het maar zo gemakkelijk om een nieuwbakken liefde te vergelijken met een verse onderbroek. Want mocht het ‘limerence’ zijn, dan begrijp ik dat het eerder een kwestie is van onverwerkt oud zeer.