Met zijn vaders hit Ik leef mijn eigen leven bewees André Hazes jr. tijdens De beste zangers van Nederland niet meer alleen ‘de zoon van…’ te zijn. Het nummer domineerde meteen de hitlijsten. Hazes 2.0 noemt André het zelf, want een kopie van zijn legendarische vader wil hij zeker niet worden…

De carrière van André Hazes jr. (22) bevindt zich in een stroomversnelling. Dreetje, het guitige jochie dat we als kind in de documentaire over één van Nederlands beroemdste volkszangers voorbij zagen komen en tijdens de uitvaart van zijn vader bijna twaalf jaar geleden nog zo moedig sprak, is volwassen geworden. Niet alleen qua leeftijd, ook met zijn stem schaart hij zich in het rijtje van De beste zangers van Nederland. In dit programma bewees hij dat de nieuwe generatie Hazes het grote podium meer dan waard is. ‘De liedjes van mijn vader zijn beeldschoon, maar voor mij niet meer helemaal van deze tijd’, vertelt André. ‘Ik vertolk ze op mijn eigen manier maar met hetzelfde gevoel. Ik noem het eigenlijk Hazes 2.0.’ Deze maand komt zijn nieuwe album uit met ook eigen, speciaal voor hem geschreven nummers zoals Leef en Niet voor Lief. André was niet meteen overtuigd toen hij het hoorde. ‘Niet helemaal Hazes vond ik eerst. Maar toen ik er nog een paar keer goed naar geluisterd had, ging ik overstag. Typisch Hazes komt uit je hart, is puur maar hoeft niet per se volks te zijn.’ André was dertien toen hij in 2007 met zijn vader postuum een duet zong. Bedankt mijn vriend werd een hit, en dat was het moment waarop hij wist dat hij wilde blijven zingen. ‘Terwijl ik natuurlijk toen nog niet eens écht kon zingen. Pas na mijn achttiende werd het allemaal wat serieuzer. Op school daalde ik langzaam af van het atheneum naar het vmbo, want ik was met alles en nog wat bezig behalve met leren. Ik zou ook echt niet weten wat ik had moeten doen als ik niet kon zingen. Ik kan niet zo veel. Ik heb gewoon erg veel geluk dat ik het podium heb bereikt. Presenteren en acteren is ook een droom, al is de showbizz voor mij één groot theater.’

Pluk de dag

Het zingen moet voor hem bovenal leuk zijn. ‘Dat mijn carrière wat langzaam op gang is gekomen, maakt me niets uit’, vervolgt André. ‘Ik ben pas 22, doe alles op mijn eigen tempo en manier en laat me eigenlijk weinig vertellen door anderen. Ik luister wel naar adviezen van collega’s die langer in het vak zitten, maar ik trek toch echt mijn eigen plan.’ Bewondering heeft André voor Jamai. ‘Ik hou echt van zijn stem! Die jongen is zó ontzettend goed maar wordt ook onderschat, vind ik. Hij kan alle genres zingen, van musical tot funk. Ik ga weleens met hem de kroeg in een biertje drinken, supergezellig altijd.’ André denkt trouwens niet dat hij was gaan zingen als zijn vader nog had geleefd. ‘Dan had ik natuurlijk niet zijn nummers gezongen en was het er denk ik ook niet van gekomen dat ik naast hem op het podium had gestaan. Ik ben niet het prototype van een volkszanger met een wit overhemd, zwart colbert en een dikke buik. Ik sport bijna iedere dag om mijn lichaam gezond en strak te houden en treed het liefst op in een T-shirt.’ Dat er veel Hazes-imitators zijn maakt hem niets uit. ‘Iedereen mag van mij zijn nummers zingen hoor! Maar doe dat dan wel als jezelf. Niet weer die lange jas en een hoed, want dat vind ik nu zo achterhaald.’ Natuurlijk zou zijn vader trots zijn geweest op wat André jr. heeft bereikt, denkt hij. ‘Maar dat zou hij ook zijn geweest als ik bij de HEMA had gewerkt hoor. Wat hij van mijn moeder en zus had gevonden, weet ik niet. Dat moet je aan hen vragen.’ Over zijn verstoorde relatie met Rachel en Roxeanne is volgens hem alles wel gezegd en geschreven. Het prachtige nummer Ik leef mijn eigen leven is in dat opzicht meer dan ooit op hem van toepassing. ‘Ik wil me alleen maar richten op positieve dingen in het leven. Ik ben erg gelukkig met Monique. Pas geleden zijn we verhuisd naar een nieuwe woning, helemaal van ons samen. De afgelopen jaren had ik wel vriendinnen, maar lang duurden die relaties nooit. Ik had altijd bindingsangst. Maar met Monigue voelde het meteen goed. Ik hoop ook met haar kinderen te krijgen. Dan word ik een jonge vader, leuk toch? Mijn vader was begin vijftig toen ik tien jaar was en had nul energie om zelfs ook maar een balletje met me te trappen. Dat gaat mij niet gebeuren. Hoe mooi is het dat als ik een jaar of 45 ben, ik met mijn zoon of dochter kan gaan stappen. Dat heb ik nooit kunnen meemaken met mijn vader, die natuurlijk ook veel te jong overleed. Daarom wil ik zoveel mogelijk genieten van het leven. Mooie reizen maken. ‘Pluk de dag’ is mijn levensmotto.’

Tekst: Jeroen van der Weijden